Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που συνειδητά δεν βλέπουν τηλεόραση (πια). Δεν είμαστε και λίγοι απ’ ό,τι διαπιστώνω. Για να γίνω πιο σαφής, δεν έχω τίποτα εναντίον του μέσου, αλλά τα πάντα εναντίον του πώς κατήντησε.
Μεγαλώνοντας στη θρυλική δεκατία του ’80, η τηλεόραση ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Διαρκώς ανοιχτή για παρέα, λίγα κανάλια και «καλά» (σηκώνει συζήτηση αυτό), βλέπαμε όλοι τα ίδια πράγματα, δημιουργώντας κοινές αναμνήσεις κι αυτό σήμερα φαντάζει ιδιαιτέρως ρομαντικό. Δύσκολα όμως θα επαναληφθεί στις επόμενες γενιές με την τρέχουσα πολυφωνία.
Ρομαντισμός μέχρι εδώ, γιατί πλέον έχουμε φτάσει στα όρια της παράνοιας με το χαμηλό επίπεδο των εκπομπών, των σειρών, ακόμα και των ειδήσεων και των διαφημίσεων… Φοβάμαι ότι η τηλεόραση σήμερα αντικατοπτρίζει την κοινωνία με το χειρότερο τρόπο και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ξεπεσμού.
Παρακολουθώντας την επικαιρότητα από διάφορα άλλα μέσα, ειδικά το τελευταίο διάστημα απορώ με τον εξευτελισμό των ανθρώπων ολούθε. Σε ολόκληρο τον κόσμο, πολιτικοί και επιχειρηματίες πρωτοστατούν σε αυτό το πρωτάθλημα κατάντιας, με λόγια (και τι λόγια!) και με πράξεις (σκάνδαλα κ.ά.). Η κοινωνία βλέποντας όλα αυτά, ξεφεύγει αντίστοιχα και το επίπεδο ολοένα και πέφτει. Πολιτικός, θρησκευτικός, αθλητικός φανατισμός και κατρακύλα.
Πάνω που πιστεύω ότι πιάσαμε πάτο, άρα δεν έχει πια παρά μόνο προς τα πάνω, μαθαίνω και για κάποιο καινούριο «κατόρθωμα» των ψυχοπαθών ανθρώπων στους οποίους έχουμε δώσει άμεσα ή εμμέσα τα ηνία και απελπίζομαι. Δεν μπορώ πουθενά να διακρίνω ήθος και ευφυία, εγγενή ή επίκτητα. Κι αν κάποιος με πει απόλυτη, θα απαντήσω πως είναι κατάπτυστοι όσοι επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές, αλλά εξίσου απαράδεκτοι είναι και όσοι τις ανέχονται και επιτρέπουν τη διαιώνισή τους.
Και η τηλεόραση τι κάνει; Υπολογίζοντας μόνο την τηλεθέαση και τα έσοδα από τις διαφημίσεις, ρίχνει λάδι στη φωτιά για να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερα ζευγάρια μάτια. Οξύνει τα πνεύματα, καταφεύγει στο λαϊκισμό, ακόμα και στους ψευδείς ισχυρισμούς και τον αποπροσανατολισμό για να εντυπωσιάσει και να διατηρήσει το κοινό της.
Συνήθως πάντα όταν βρίσκομαι με συγγενείς, έχω την ευκαιρία να παρακολουθήσω το μέσο αυτό και κάθε φορά καταλήγω στην ίδια διαπίστωση. Μου δημιουργείται όμως και η απορία πώς αντέχουν αυτοί που το παρακολουθούν καθημερινά, πώς δεν έχουν πάθει κατάθλιψη ή πώς δεν τους έχει σαλέψει από τη μαυρίλα και τον πανικό που προβάλλεται στις οθόνες, αλλά και από το κιτσαριό και τη φτήνια που διακρίνει τους συντελεστές.
Σίγουρα δεν είναι η τηλεόραση που ευθύνεται για τον γενικότερο κοινωνικό ξεπεσμό, αλλά λόγω της ευρείας της εμβέλειας διαμορφώνει συνειδήσεις. Και φέρουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι ιθύνοντες και οι θεσμοί που οφείλουν να ελέγξουν το μέσο και να προφυλάξουν το κοινό του. Πρέπει να σπάσει ο κύκλος του ευτελισμού και της διαφθοράς κι αυτό θα γίνει μόνο αν -καταλήγουμε στο αιώνιο συμπέρασμα- καθένας από εμάς ενεργεί με αυτοσεβασμό, ακεραιότητα και στοιχειώδη κοινή λογική. Κι αν αυτό σημαίνει ότι κλείνουμε τους δέκτες καταποντίζοντας τις τηλεθεάσεις τους, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα!
Μονοπάτια 
Κατερίνα μου, δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί κανείς με τις απόψεις σου.
Αντιλαμβάνομαι βέβαια, πως σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνει η χώρα, αφενός η κρίση δεν θα μπορούσε να μην ακουμπήσει ποικιλοτρόπως το μέσο και αφετέρου το τηλεοπτικό κοινό, βρίσκει μια διέξοδο ψυχαγωγίας μιας και τα οικονομικά του μπορεί να μην του επιτρέπουν συχνά άλλες.
Προσωπικά, θεωρώ ότι ο καθένας μπορεί να βλέπει ότι θέλει, αρκεί να το παρακολουθεί με κριτική σκέψη.
Σαφώς όμως συμφωνώ μαζί σου, ότι οι ιθύνοντες των καναλιών και οι θεσμοί έχουν ευθύνες. Ευθύνη όμως τεράστια, φέρει κι ο τηλεθεατής μιας και αυτός είναι εν τέλει ο δέκτης του τελικού προϊόντος.
Και μπορεί έμπρακτα να δείξει την δυσαρέσκεια του για τη πορεία που διαγράφει το εν λόγω μέσο (και οποιοδήποτε άλλο βέβαια) μέσα από τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά και το κατά πόσο θα στηρίξει ένα τηλεοπτικό προϊόν στα social media.
Αυτό δεν το βλέπω να συμβαίνει. Κι αυτό είναι που με θλίβει περισσότερο.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα επέλεξες να θίξεις σήμερα και σε ευχαριστούμε για τη τροφή για συζήτηση! 🙂
Καλή εβδομάδα με χαμόγελο! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καλημέρα, Μαρινούλα. Όσον αφορά ο κομμάτι το δικό μας, δηλαδή του κοινού, είναι τόσο ειρωνικό αυτό που συμβαίνει. Συχνά ακούμε – λέμε ότι δεν υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για μια κατάσταση. Όμως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε το όπλο στα χέρια μας. μας βλέπουν απλώς ως καταναλωτές κι όχι σαν ανθρώπους. Κι αυτή ακριβώς η καταναλωτική μας δύναμη είναι το όπλο που αρνούμαστε να αξιοποιήσουμε…
Μην παρεξηγηθώ. Δεν κατηγορώ όσους βλέπουν τηλεόραση. Άλλωστε το γράφω κιόλας ότι δεν έχω τίποτα με το μέσο. Αλλά πρέπει να προσέξουμε πολύ, γιατί απευθύνεται σε πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου και με θυμώνει που προάγει το ψεύτικο και το ευτελές.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ωραιότατα. Ο φαύλος κύκλος κοινωνία-τηλεόραση-κοινωνία-τηλεόραση (ποιος ευθύνεται για το χάλι του άλλου και ποιος το δημιουργεί) σπάει από μια συνειδητοποιημένη βούληση. Όπως το γράφεις: ενεργώντας με αυτοσεβασμό, ακεραιότητα και στοιχειώδη κοινή λογική. Και κάνοντας επιλογές. Από ένα πλούσιο μέσο που, δυνητικά, μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά. Βιαστικά, από το αυριανό πρόγραμμα της ΕΡΤ (τα δημόσια κανάλια διεκδικούν ελάχιστα από τη διαφημιστική πίτα) αντιγράφω:
» Η περιπέτεια ενός ποιήματος- Σικελιανός/Θεοδωράκης», «Καρυωτάκης», «Μαδαγασκάρη» (ντοκιμαντέρ), «Μαγευτικοί κήποι» (ντοκιμαντέρ), «Ιωάννινα: Τρόφιμα χωρίς μεσάζοντες», «Λιμάνια του κόσμου».
Η ευτέλεια είναι εύκολη, μέχρι και ελκυστική. Δε μου φαίνεται περίεργο που κατακλύζει τα κανάλια. Ο αυτοσεβασμός, όμως;
Και ένα ερώτημα. Εμείς μπορούμε να επιλέξουμε και να μη βλέπουμε. Πώς θα καταφέρουμε και κάποιον άλλο να κάνει το ίδιο;
Άνοιξη στα μονοπάτια σας 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Φυσικά και είναι ένα μέσο που μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά και προφανώς και υπάρχουν εκπομπές αξιόλογες, αλλά ακόμα κι αυτές προβάλλονται off prime time. Να κάτι άλλο που μπορούμε να αλλάξουμε με το τηλεκοντρόλ. Το χρήμα διαφθείρει τα πάντα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια από τις βασικές μας διαφορές από τα ζώα, είναι πως ο εγκέφαλος μας, μπορεί να αξιολογήσει, να κρίνει, να διαλέξει, να διακρίνει το όμορφο από το άσχημο και να κάνει επιλογές και ως «ελεύθερα» άτομα μπορούμε να ανοίγουμε, να κλείνουμε, τα «έξυπνα» κινητά μας, τους υπολογιστές, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις κατά βούληση, έτσι δεν είναι; 😉
Από την άλλη η πληροφόρηση είναι το μοναδικό όπλο (όλα στο φως!) που διαθέτουμε ενάντια στη παρακμή που έχει κατακλείσει τον πλανήτη μας …
Μπορούμε όμως να μη χάβουμε αμάσητο το οτιδήποτε, οπουδήποτε;
Υπάρχουν sites και blogs που πληροφορούν και δεν πουλούν τρόμο και απελπισία! 😉
Δεν έχω fb και τα «ξαδελφάκια» του και αυτό διαισθητικά γιατί έχω την αίσθηση πως και αυτό το μέσο ευθύνεται για την όποια αποχαύνωση … οψόμεθα! 😛
Καλό μας βραδάκι Κατερίνα μου και με καλές επιλογές!!! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ίσως αυτό να με θυμώνει. Ότι ενώ έχουμε ελεύθερη βούληση, αντί να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα, αφηνόμαστε στην παρακμή, όπως το είπες κι εσύ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Με τον εαυτό μας θυμώνουμε συνήθως! 😀
Μου αρέσει!Μου αρέσει!