Καμιά φορά αδειάζεις. Χάνονται τα πάντα: η έμπνευση, η διάθεση, η αντοχή, η επιθυμία. Σου αρκεί να ξυπνάς, να μην κάνεις τίποτα και να πέφτεις ξανά για ύπνο. Ίσως να μην σηκώνεσαι καν από το κρεβάτι. Κι οι μέρες κυλούν πανομοιότυπα η μία μετά την άλλη. Εσύ παραδίδεσαι στη θεραπευτική αγκαλιά του τίποτα που δημιουργείται, όταν έχεις την ευκαιρία να κρατήσεις μακριά καθετί θορυβώδες, βιαστικό, αγχωτικό.
Είναι σαν να παγώνει για λίγο ο χρόνος, σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μία σφαίρα όπου μόνο εσύ κινείσαι – παρ’ όλο που ξέρεις ότι αυτό δεν συμβαίνει στ’ αλήθεια. Αφήνεσαι όμως στη γοητευτική αυταπάτη. Εστιάζεις στη στιγμή, απολαμβάνοντας το τώρα, χωρίς περιττές παρουσίες ή απουσίες, χωρίς πρόγραμμα και πρέπει, χωρίς κατά συνθήκη ψεύδη, χωρίς καλοσιδερωμένα ρούχα, φτιαγμένα μαλλιά, μακιγιάζ, χωρίς δήθεν. Εσύ, ο εαυτός σου κι η εσωτερική σας γαλήνη κι ισορροπία. Ή, τέλος πάντων, η αναζήτησή τους.
Συνήθως τρομάζουμε με αυτήν τη διάθεση. Και είναι αλήθεια ότι αν επιτρέψουμε να κρατήσει για καιρό, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Αν κάτι πάει στραβά, αυτό το τίποτα κι ό,τι κουβαλάει (ειρωνεία), μπορεί να σε ισοπεδώσει. Όμως ας μάθουμε να αγκαλιάζουμε και τα άσχημα και τα ζόρικα, όπως τα όμορφα και τα απλά. Να αποδεχόμαστε και τις πιο σκοτεινές μας φάσεις. Δεν είμαστε μηχανές, δεν είμαστε μονοδιάστατοι…
Έχουμε την ανάγκη και πρέπει να βρισκόμαστε πότε-πότε μόνοι με τον εαυτό μας, να κάνουμε μια βουτιά στην ψυχή μας, να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να γιάνουμε, να νιώσουμε ότι το μυαλό μας μπορεί και πάλι να λειτουργήσει στοιχειωδώς, να μηδενίσουμε και να μπορέσουμε να δούμε τι θα κάνουμε παρακάτω. Κι όταν το διάλειμμα τελειώσει και βγούμε από το τίποτα, όταν σιγά-σιγά επανέλθουμε στην πρότερη «νορμάλ» κατάσταση, ευελπιστώ ότι θα είμαστε ανανεωμένοι κι ενισχυμένοι με περισσότερη αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση και λιγότερο φόβο για το αύριο.
Μονοπάτια 
Παλιά γνώριζα ένα παππού, χρόνια τώρα πεθαμένος (ελαφρύ το χώμα) που έλεγε: Αν δεν έχεις κάτι να φτιάξεις τότε πάρε κάτι και χάλασέ το. Μόνο αργός μην κάθεσαι. Καλό είναι να μην αφήνεις τον εαυτό σου να οξειδώνεται…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καλησπέρα, Γιώργο! Σχεδόν πάντα έχουμε κάτι να κάνουμε. Αλλά είναι και φορές που νιώθουμε την ανάγκη ν’ αποστασιοποιηθούμε από όλα κι από όλους, είτε για να κάνουμε μια κουβέντα με τον εαυτό μας είτε για να κάνουμε… ταβανοσκόπηση. Όλα θεμιτά, αν πιστεύουμε ότι είναι για καλό.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και σου εύχομαι καλό υπόλοιπο Σαββατοκύριακου! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν μου έχει τύχει να μπορώ να αφεθώ σε μένα στην άσχημη στιγμή και να μην κάνω τίποτε. Για να συμβεί αυτό πρέπει να είσαι μόνος έτσι; Αλλιώς αυτά τα »τι έχεις;» »Συμβαίνει κάτι;» »Δεν νοιώθεις καλά;» κλπ χειρότερα είναι.
Γι αυτό κάνω κάτι που αγαπώ όταν είμαι στις μαύρες μου και αυτό το κάτι φέρνει χρώμα και γκριζάρει τη μαυρίλα
Καλό μήνα Κατερίνα μου
Καλό Σαββατόβραδο να περάσεις
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρακτικές δυσκολίες, Άννα μου! χαχαχα Αλλά είναι πολύτιμο να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε νοιάζονται και παρατηρούν τις αλλαγές σου! Ωστόσο κάποιες φορές μπορεί να θέλουμε να αποφύγουμε τους πάντες! Φαντάζομαι ότι υπάρχουν λύσεις τύπου «απόδραση». Όπως και να ‘χει, ο καθένας το διαχειρίζεται όσο καλύτερα μπορεί! 😉
Πολλά φιλιά και καλό μήνα κι από μένα! ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ωραίο το κείμενο σου Κατερίνα.Είναι ένα κείμενο με το όποιο ταυτίστηκα απόλυτα καθώς βρέθηκα σε παρόμοια θέση πριν μήνες.Nice work! 😉 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε κι αφού ταυτίστηκες, εύχομαι να είναι κυρίως με την τελευταία πρόταση! 😉
Υ.Γ. Εμ, συγγνώμη, αλλά πώς σε λένε, βρε παιδί μου; Κόλλησα! χαχαχα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν ήταν μόνο η τελευταία πρόταση αλλά συνολικά το κείμενο!😉
Υ.Γ. Για να σε ξεκολλήσω με λένε Βάσια😜 χαχαχα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αλτσχάιμερ, καλέ!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν νομίζω να είναι θέμα Αλτσχάιμερ, νομίζω ότι δεν πρέπει να σου έχω αναφέρει ποτέ το πραγματικό μου όνομα 😜😜
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Νιώθω καλύτερα! :p
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαχαχαχα 😝
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα Κατερίνα,
είναι στιγμές που η ψυχολογία μας, ο εαυτός μας, αναγκαστικά χρειάζεται να περάσει από μια φάση «κλεισίματος» και «αποτοξίνωσης».
Είναι μια στιγμή αφαιρετική, μια στιγμή που πέφτεις σε μια «αδράνεια» σκέψεων, μια στιγμή όπου όλα γύρω αδυνατίζουν και αυτή η κλειστή σφαίρα που λες σε κρατά αποστειρωμένο από τις εξωτερικές επιδράσεις.
Συμπληρωματικά σε αυτό που λέει η Άννα, αυτήν την κατάσταση δεν είναι υποχρεωτικό να την περάσεις και μόνος ρεαλιστικά. Μπορεί να απομονωθείς με ένα σωρό κόσμο τριγύρω. Βέβαια αυτό θα είναι ορατό και δεν ξέρω κατά πόσο θα το …εκτιμήσει ο περίγυρος ή θα το σεβαστεί.
Μια ομφαλοσκόπηση λοιπόν. Να κάνει όμως τι ; αποφάσεις ; εκτιμήσεις ; ανακεφαλαιώσεις ; πιθανά ναι.
Αν το κλείσιμο αυτής της δράσης μας συναντηθεί με το δικό σου κλείσιμο όπως το αναφέρεις, έχει καλώς όλο αυτό. Αν όχι τότε κινδυνεύουμε να βουλιάξουμε σε μια αδράνεια σε άγνωστα νερά.
Άρα, ας έχουμε κατά νου, το κλείσιμο, την επαναφορά, την επανεκκίνηση σε νέους συνθετικούς και θετικούς δρόμους.
Να στείλω τις καλοκαιρινές ευχές μου να σε τυλίξουν σε ένα καλοκαιρινό κάρμα για τις μέρες που έρχονται και κουβαλούν αυτήν την δυνατότητα που περιέγραψες.
Καλό σου βράδυ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Νομίζω δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα. Είσαι 100% στο πνεύμα, Γιάννη. Σ’ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και για τη φιλία σου!
Καλό βραδάκι! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλησπέρα.
Τρόμαξα, αρχικά, αλλά ευτυχώς δεν ήταν όπως νόμιζα: Αναφέρεσαι σ’ αυτές τις «αποφασισμένες» στιγμές ενδοσκόπησης, ή, έστω, αφέματος, που φαίνεται πως μας είναι απαραίτητες για να γεμίζουμε. Στις στιγμές που συναντιόμαστε εμείς μ’ εμάς, είτε παράγουμε είτε όχι (αν κι η παραγωγή συναισθημάτων παραγωγή είναι..).Η τρομάρα που είχε να κάνει με την περίπτωση που το Τίποτα μας επιβάλλεται, μας ορίζει και καμιά φορά μας αποδυναμώνει, μας εκμηδενίζει. Σε μια καταθλιπτική, δηλαδή, κατάσταση, η οποία μας τραβάει σα μαύρη τρύπα σε βάθη.
Οπότε, συμφωνώ με όλα όσα γράφεις, όσα γράφουν οι φίλοι στα σχόλια, όσα έλεγε ο παππούς που φοβόταν την απραξία.. Αρκεί να μπορούμε να ορίζουμε εμείς την κατάστασή μας και να μη μας ορίζει αυτή..
Μια αργία για σας αύριο 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μην τρομάζεις, Διονύση μου. Προκλήσεις είναι και τις αντιμετωπίζουμε. Απλώς λέω να μην δαιμονοποιούμε αυτές τις περιόδους, γιατί μπορεί να είναι ευεργετικές σε τελική ανάλυση – πάντα με μέτρο, όπως πολύ πολύ σωστά επισημαίνεις.
Θα περάσω κι από το μπαλκονάκι σου για ένα καφέ, γιατί μαύρα μάτια κάναμε, ε; 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πόσο συμφωνώ με όσα γράφεις! Και πόσο συχνά το έχω πράξη! Εγώ το περιγράφω με μία λέξη: Ανασυγκρότηση!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλησπέρα Κατερινάκι από μια παλιά μου ανάρτηση που είχα τα ίδια συμπτώματα με σένα ….. .αν θες διάβασέ το ..
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΆ!!!!
https://efisoul63.wordpress.com/2015/10/05/%cf%80%ce%bf%cf%8d-%cf%87%ce%ac%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%ce%bf%cf%85/
.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλημέρα, Έφη μου. Το βασικό είναι να έχουμε επίγνωση του τι μας συμβαίνει, να το αποδεχόμαστε και να δουλεύουμε πάνω σ’ αυτό. Σ’ ευχαριστώ πολύ! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Απαραίτητη η αγρανάπαυση! 😛
Και γιατί παρακαλώ, η αγρανάπαυση να είναι ευεργετική για τα χωράφια και τα μποστάνια και να μην είναι απαραίτητη και για μας που έχουμε «συνηθίζει» να βρίσκουμε φυσιολογικό το τρέξιμο;
Πώς θα απολαύσουμε τους ωραίους καρπούς των κόπων μας, αν δεν σταματήσουμε τον ξέφρενο ρυθμό μας;
Και αγκαλιές, πολλές αγκαλιές που σίγουρα θα ξεριζώσουν και τα αγριόχορτα που ούτως ή άλλως πάντα θα βγαίνουν! 😉
ΑΦιλάκια πολλά πολλά Κατερίνα μου και με μια ακόμα αγκαλιά από μένα! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Τι ωραίες που είναι οι αγκαλιές πραγματικά! Ναι, έτσι είναι. Χρειαζόμαστε χρόνο για τον εαυτό μας και για αναψυχή και για ενδοσκόπηση! Ένα διάλειμμα απ’ όλα!
ΑΦιλιά κι ΑΑγκαλιές κι από μένα, μαγισσούλα μου! 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
το δικαίωμα στην τεμπελιά χαχαχα συμφωνώ όμως πως θέλει ξυπνητήρι αλλιώς μπορείς να χαθείς !!!
Καλημέρα εκεί 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ναι. Πατούσα συνέχεια snooze, αλλά μάλλον ξύπνησα! :p 😉
Φιλάκια πολλά εκεί!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στην Αμερική ειδικά, αλλά φυσικά και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο, υπάρχει αυτό το γελοίο «κίνημα» ή ας το πούμε σχολή σκέψης που υποστηρίζει ότι πρέπει να εστιάζεις κάθε στιγμή στην ευτυχία και στις θετικές σκέψεις για να είσαι ευτυχισμένος. Σε σημείο που αυτό καταντά μονομανία και ψύχωση. Μου θυμίζει κάτι σε Black Hole Sun κατάσταση. Φυσικά αυτό είναι αδύνατον να διατηρηθεί από τον οποιονδήποτε, οπότε λογικά οδηγεί είτε σε δυστυχία και κατάθλιψη, είτε απλά σε άρνηση πραγματικότητας. Το ίδιο ισχύει και για την εμμονή με τη δραστηριότητα κάθε είδους, ώστε να μην υπάρχει χρόνος για σκέψη. Όχι πως δεν πρέπει κανείς να είναι δραστήριος ή να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να είναι ευτυχισμένος, αλλά η εμμονή με τους στόχους αυτούς δείχνει έλλειψη συναισθηματικής ισορροπίας και φόβο αντιμετώπισης του εαυτού μας. Μοιραία όταν σταματά κανείς για λίγο και ομφαλοσκοπεί μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με άβολα ερωτήματα και ακόμα πιο άβολες απαντήσεις. Αυτό είναι, νομίζω, απαραίτητο κατά καιρούς για όλους.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Νομίζω αυτό είναι το παρθενικό σου σχόλιο!
Ναι, είναι πραγματικά σημαντικό να εστιάζουμε στα θετικά για να μπορούμε να ξεπερνάμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά ακόμα κι αυτό θέλει μέτρο. Όπως και η ομφαλοσκόπηση αντίστοιχα. Αν αυτά γίνουν εμμονές, τότε έχουμε απλώς τις δύο όψεις του ίδιου προβλήματος!
Καλημέρα, Niko P. :p
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Η αλήθεια είναι, ότι δεν έχω αφήσει ποτέ τον εαυτό μου, στη θεραπευτική αγκαλιά του τίποτα. Ίσως γιατί, εμένα αυτό το τίποτα, θα με άγχωνε.
Καταλαβαίνω όμως ακριβώς τι λες. Έχω βρεθεί κι εγώ πολλές φορές, μπροστά στην ανάγκη να κάνω ένα βήμα πίσω και να ανασυγκροτηθώ.
Γιατί η ζωή, μέσα στη ποικιλία των στιγμών της, καμιά φορά σε πνίγει και έχεις την ανάγκη, να αδειάσεις για λίγο το μυαλό και να ξαναβάλεις τις σκέψεις, τις ιδέες, τα συναισθήματα, σε τάξη.
Τέλος, να σου πω ότι σε λάτρεψα (και σε συμπαθούσα ήδη πάρα πολύ φαντάσου) που έβαλες σε εισαγωγικά τη λέξη νορμάλ. Για εμένα τα νορμάλ είναι απλά υπερεκτιμημένα! χαχα
Καλή μας Τετάρτη Κατερινάκι ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κατερινάκι σε νοιώθω..
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αχ πόσο με εκφράζεις…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο