Πιστεύω στη συντροφικότητα, πιστεύω στον έρωτα και στην ανάγκη δυο ανθρώπων που αγαπιούνται να είναι μαζί. Πιστεύω όμως στην ελευθερία αυτών των ανθρώπων να το πράττουν με όποιο τρόπο αυτοί κρίνουν.
Καλός είναι ο θρησκευτικός γάμος, καλός ο πολιτικός, καλό και το σύμφωνο συμβίωσης. Κι όσοι δεν κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά τι; Η «απλή» συμβίωση άνευ βούλας σημαίνει ότι η σχέση είναι άκυρη, ανυπόστατη ή μήπως παράνομη; Δεν αναγνωρίζεται δηλαδή; Από ποιον και γιατί να αναγνωριστεί; Για να μην κάνω λόγο για το ποιος «έχει δικαίωμα» σε όλα αυτά…
Προφανώς δεν μιλώ μόνο για το κράτος και τις τυπικές διαδικαστικές πτυχές του πράγματος, που και γι’ αυτές πρέπει να βρεθούν λύσεις. Μιλώ κυρίως για μας ως κοινωνία. Μήπως πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να κοιτάμε την ουσία και όχι τους τύπους; Με την προϋπόθεση βέβαια ότι κατανοούμε και ποια είναι η ουσία!
Είναι καιρός πια να απενοχοποιηθούν κάποια πράγματα. Φτάνουν τα ταμπού, φτάνει το στίγμα. Οι απαγορεύσεις ανέκαθεν έφερναν τα αντίθετα αποτελέσματα, ειδικά όταν μιλάμε για τη νεολαία που πάντα έχει την τάση να αμφισβητεί, να αντιδρά και να αλλάζει. Κι ευτυχώς, γιατί αλλιώς ο κόσμος θα ήταν πολύ χειρότερος!
Η λύση στα προβλήματα των ανθρώπων δεν είναι η απόρριψη και η καταδίκη. Τα πάντα εξελίσσονται: η επιστήμη, ο πολιτισμός, η κοινωνία. Κι όμως ο άνθρωπος φαίνεται ότι σε ορισμένα θέματα έχει μείνει πίσω. Ταμπού, προκαταλήψεις, στερεότυπα. Πού πήγε η κατανόηση και η αποδοχή; Εδώ μιλάμε για έρωτα, για αγάπη! Τι πρέπει να ενοχοποιηθεί σε αυτά εάν όχι αυτοί που τα εκμεταλλεύονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο;
Μήπως όλοι μας δεν μεγαλώσαμε αναζητώντας τον αληθινό έρωτα, υποσχόμενοι στον εαυτό μας –οι περισσότεροι τουλάχιστον- ότι θα βρούμε έναν σύντροφο με τελείως διαφορετικό σκεπτικό από αυτό που είχαν οι προηγούμενες γενιές; Χωρίς προξενιά, συμφέροντα ή άλλα τέτοια κατάλοιπα και χωρίς την υποχρεωτική δια βίου συμβίωση με κάποιον που δεν αγαπάμε; Ότι θα βρούμε έναν άνθρωπο που δεν θα μας τον έχει υποδείξει κανείς, με τον οποίο θα μοιραζόμαστε αληθινή αγάπη σε μια σχέση με αλληλοσεβασμό και γνήσιες στιγμές ευτυχίας, ο οποίος θα μας δίνει τη δύναμη να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία; Ας μην τα ξεχνάμε αυτά!
Πολύ συχνά μας χαρακτηρίζει στενομυαλιά και προχωράμε με παρωπίδες. Έχουμε φτιάξει τόσους κανόνες, γραπτούς και άγραφους, που έχουμε χάσει το νόημα. Καταλήγουμε να είμαστε κακοπροαίρετοι απέναντι σε… φυσιολογικά ανθρώπινα αισθήματα, στο δικαίωμα στην αγάπη και στη συντροφικότητα! Πόσο παράλογο είναι αυτό; Απαντήστε – όχι σ’ εμένα, αλλά στον εαυτό σας. Γιατί όπως είπε κι η Αναίς Νιν, «Η μόνη ανωμαλία είναι η ανικανότητα να ερωτευθείς».
Μονοπάτια 
Συμφωνώ με όσα γράφεις Κατερινάκι μου. Ο κόσμος εξελίσσεται και θα πρέπει να εξελιχθεί κι η αντιμετώπιση μας σε ορισμένα ζητήματα, όπως αυτό της αγάπης. Αλλά εδώ προκύπτει ένα μεγάλο «αλλά». Δε θα πρέπει να πάμε από το ένα άκρο στο άλλο. θα πρέπει όσο εξελισσόμαστε, να σταματάμε κάπου κάπου να βλέπουμε που πάμε. Γιατί ίσως εκεί που πάμε, δε μας αρέσει.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι στο να μην βγάλουμε τις παρωπίδες. Να το κάνουμε. Αλλά, δε μπορεί να χαθεί το μέτρο τελείως. Αυτό.
Για να ξημερώσουμε σ’ έναν καλύτερο κόσμο, στον οποίο όλοι θα μπορούν να αναπνέουν αγάπη ελεύθερα. Αλλά να μη ξημερώσουμε στο χάος!!!!!
Πολύ μου αρέσει η γραφή σου. Στο έχω ξαναπεί; Αν όχι στο λέω τώρα!!!!!!
Πολλά φιλιά κορίτσι γλυκό!!!! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Καλημέρα, Μαρίνα μου, και σ’ ευχαριστώ ξανά και ξανά για τα καλά σου λόγια.
Θα σου απαντήσω λέγοντας ότι για μένα, όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να εκφράσουν την αγάπη τους, δεν έχουν κανένα λόγο να φτάσουν στα κακώς νοούμενα «άκρα» ή να επιθυμούν το «χάος». Τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ όσο νομίζουμε.
Πολλά φιλιά σου στέλνω! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, συμβαίνει..Και, έχοντας φίλους μου, ζευγάρια που ζουν μαζί από χρόνια χωρίς να έχουν με βούλα δεσμευτεί, γνωρίζω από πρώτο χέρι το πόσες πιέσεις έχουν υποστεί για να επισημοποιήσουν την σχέση τους..Έτσι θα γίνονταν και πιο εύκολα αποδεκτοί σε ένα ευρύτερο κομμάτι της μικροκοινωνίας μας. Μα τελικά, κι εδώ ισχύει ο,τι και γενικότερα. Κάνε αυτό που εσύ θες, μείνε σταθερός και οι άλλοι θα ακολουθήσουν και ας διαφωνούν.. Με την καλημέρα μου!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Το άσχημο είναι ότι στιγματίζεσαι κι ότι εμπλέκονται θέματα «ηθικής» και «αξιοπρέπειας»… Πόσο θλιβερό να καταπιέζεις την αγάπη. Καλό είναι να μην το επιτρέπουμε αυτό! 😉
Καλή σου μέρα, Βεατρίκη!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Λοιπόοον… Για να το δούμε με διαπεραστική ματιά έτσι που να κάνουμε το θέμα μας διάφανο στην ανάλυση. Όταν μιλούμε για θρησκευτικό ή πολιτικό γάμο ή σύμφωνο ή οτιδήποτε τέλος πάντως έχει εφευρεθεί για να «τακτοποιεί τυπικά» την απόφαση δυο ανθρώπων να συμπλέξουν τις ζωές τους (πράγμα που αφορά αυτούς τους δυο και κανέναν άλλον) σημειολογικά τι σημαίνει; Πολύ απλά ότι κάποιος από τους μηχανισμούς εξουσίας δίνει την έγκρισή του για μια υπόθεση που ουδόλως τον αφορά. Ωστόσο στους ανθρώπους υπάρχει η εμμονή να «επισημοποιούν», όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι οι απόλυτα παραδομένοι άνθρωποι εκλιπαρούν για την πιστοποίηση των κοινωνικών ή πνευματικών δεσμών τους. Θα μου πεις: Και η κοινωνική κριτική; Ο υπόλοιπος περίγυρος [συγγενείς, φίλοι, γνωστοί… γείτονες (!!!)] Όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτ’ άλλο από το να παρακινούν εαυτούς και αλλήλους στην εμπέδωση της απόλυτης εξουσίας των μηχανισμών της. Ιδρυματοποιημένα ανθρωπάκια που εξαρτώνται από το χαρτί του δήμαρχου, του δικαστή, του παπά για να πιστέψουν στον εαυτό τους και τις αποφάσεις τους.
Ποιος ήταν αυτός που είχε πει ότι έστω κι ένας άνθρωπος σ’ αυτόν τον πλανήτη να πιστεύει ότι μια γυναίκα έμεινε έγκυος μυρίζοντας ένα κρίνο, η άρχουσα τάξη θα κάνει ό,τι θέλει τους λαούς….
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Αφήνω κατά μέρος το παρελθόν. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε στον 21ο αιώνα πια. Οι «ηθικοί» μοχλοί πίεσης και ελέγχου, η επιβολή της ομοιομορφίας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής κι η «μούχλα» δεν έχουν πια θέση στον κόσμο. Διδασκόμαστε λάθος πράγματα τόσο καιρό. Μόνο μας όπλο η στάση ζωής μας.
Τα φιλιά μου, Γιώργο!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Υπέροχο το θέμα σου Κατερίνα μου..
Προσωπικά πιστεύω πολύ στον τρόπο που διαχειριζεται το άτομο τις αποφάσεις και την στάση ζωής του. Όπως γράφει και η Βεατρικη πιο πάνω, όταν μένεις σταθερός σε αυτά που πιστεύεις οι άλλοι και να μην θέλουν κάποια στιγμή θα το δεχθούν. Όμως, είναι δύσκολο να αποδεχθεί ο άνθρωπος ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι πέραν του προσωπικού δρόμου που ο καθένας μας έχει διαλέξει και αυτό γιατί μια τέτοια συνειδητοποίηση θα κλωνισει τα θεμέλια των δικών μας επιλογών. Πολλοί δεν θέλουν να υπάρχουν λύσεις γιατί έτσι δεν θα μπορούν να μένουν σιωπηλοι και αδρανεις στο πρόβλημα, θα πρέπει να ενεργοποιηθουν, να βγουν από την υποτιθέμενη ασφάλεια της ζωής τους, ακόμη και αν αυτή η ασφάλεια προσφέρει δυστυχία. Όλα έχουν να κάνουν με το είναι μας και φαίνεται αυτό όταν ασχολούμαστε κυρίως με τους άλλους. 😊
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Πολύ σωστή και διεισδυτική η ανάλυσή σου, Κάτια μου.
Νομίζω ότι τρόπος για να αποδεχτούμε τους άλλους δρόμους και τις λύσεις είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν χρειάζεται κανείς την έγκριση κανενός για ν’ αγαπά, ότι ο ένας τρόπος δεν ακυρώνει τον άλλο κι ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος.
Σε γλυκοφιλώ!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν κατάλαβα πού είναι το πρόβλημα;
Θέλουμε να λεγόμαστε ελεύθερα άτομα ή όχι;
Αν θέλουμε να λεγόμαστε ελεύθερα άτομα, ξεκινάμε παίρνοντας τη ζωή μας, στα χέρια μας και πράττουμε ότι μας λέει η καρδιά μας και δεν ασχολούμαστε με το τι θα πουν οι άλλο…ξέρω, ξέρω δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό! 😛
Και μια παρένθεση, πριν συνεχίσω, το «σκεπτικό» μου, άλλο έρωτας, άλλο αγάπη, αν η σχέση σου βασίζεται στον έρωτα, γρήγορα θα απογοητευτείς γιατί ως γνωστό, ο έρωτας έχει πάντα ημερομηνία λήξις… Γι αυτό, καλό είναι, τα ζευγάρια πριν αποφασίσουν να παντρευτούν, να ζήσουν κάποιο μεγαλούτσικο διάστημα μαζί, για να διαπιστώσουν αν υπάρχει πραγματική αγάπη και μετά να κάνουν ότι ορίζει η καρδιά τους! 😉
Και κάτι που προσωπικά μου αρέσει να το «λέω»:
«Αγάπη είναι ο έρωτας που έχασε το δρόμο του»… 😀
ΑΦιλάκια Κατερίνα μου και με αγάπη! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 5 άτομα
Τίποτα δεν είναι απλό και όλα είναι. Φυσικά και μπορείς να πάρεις τις αποφάσεις σου και να ζήσεις με τον τρόπο που επιθυμείς. Είναι άσχημο να σου το δηλητηριάζουν και είναι άσχημο οι «θεσμοί» να μην σε ευνοούν. Το παράδειγμά μου, ένα ζευγάρι χωρίς «τυπικές» δεσμεύσεις που ο ένας παθαίνει κάτι πολύ σοβαρό και η γνώμη και οι αποφάσεις του άλλου δεν έχουν καμία ισχύ στα μάτια των ιθυνόντων. Να μην μπορείς να μεριμνήσεις για τον άνθρωπό σου. Θλιβερό τουλάχιστον. Τα βλέμματα και τα σχόλια παλεύονται. Αυτό όμως όχι.
Η διάκριση μεταξύ έρωτα και αγάπης είναι μια μεγάλη κουβέντα που θα την κάνουμε άλλη στιγμή, μαγισσούλα μου!
Καλό βραδάκι σ’ εσένα και τον παραμυθοσύντροφό σου! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καθαρα το χρημα παιζει πισω απο αυτη την ιδρυματοποιηση. Και η ιδρυματοποιηση φαινεται κι απο το πως παντρευονται νεες κυριως κοπελες. Παντρευονται και τον γαμο τον θεωρουν μεγαλυτερη κοινωνικη καταξιωση κι απο το να ειχαν παρει Νομπελ. Αλλα και τα Μεσα δεν κανουν αλλη δουλεια απο το να δειχνουν… πριγκηπισσες που βιαζονται να βρουν γαμπρο. Να αποκατασταθουν.
Ομως σπανια τα δυο φυλα ψαχνουν συντροφο να πορευτουν. Αποκατασταση ψαχνουν. Αλλωστε εδω και πολλα χρονια η κοινωνια ψαχνει την αποκατασταση της σε χαρτια. Ποσοι εχουν παρει πτυχιο – λαδοκολλα και ειναι στουρνοι. Εχουμε παψει να προσπαθουμε να γινουμε ανθρωποι αλλα απλως βολευομαστε στο να παρουμε το χαρτι. Ετσι ψαχνουμε σε μια κολλα χαρτι να επιβεβαιωσουμε την κενη καταξιωση μας.
Παρόλα αυτά το μονο παραγοντα που μπορω να αποδεκτω ειναι για τις υπηρεσιες (πχ υγειας). Να μπορεις να εισαι διπλα στον ανθρωπο σου χωρις κανενας να σε εμποδιζει.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 4 άτομα
Τα κοινωνικά κατάλοιπα είναι ένα κομμάτι του ζητήματος, το οποίο έχει πολλές πτυχές, ειδικά στην εποχή μας.
Θα συμφωνήσω με τα λεγόμενά σου. Σε τελική ανάλυση έτσι είναι. Κι αυτό που λες στο τέλος είναι μέγιστο θέμα!
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιό σου, σακίδιο! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μεγάααλο θέμα και συμφωνώ απόλυτα. Αυτό το στίγμα πια, νομίζω οτι ο καθένας πρέπει να κάνει αυτο που νιώθει και να μην τον ενοχλούμε… Εχω δεχτεί εγώ προξενιαααα ουυυυυ…αλλα τα απέκρουσα όλα και μαγκιά μου. Εχω ακούσει γριές με τσεμπέρια να ψιθυρίζουν γεροντοκόρη όταν με βλέπουν αλλά μαρεσει. Νιώθω καλά που δεν υπέκυψα στα προξενιά με γέρους που μου έκαναν γα να μην προσβάλλονται οι γριούλες….. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο καθένας να κάνει αυτό που θέλει. όποιος θέλει να παντρευτεί με πολιτικό με θρησκευτηκο ή να μη παντρευτει και να συζήσει ή να μεινει για πάντα μόνος …και να μην τον ενοχλέι κανείς…. Τα φιλιά μου ❤ ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 6 άτομα
Σου έχουν πει και την έκφραση «ποια είναι η σωστή τάξη των πραγμάτων»; Κατάλαβα… Αλοίμονο να υποκύπτει κανείς και να γίνεται δυστυχισμένος από επιλογές άλλων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι κακό, αρκεί να είναι επιλογή μας.
Φιλάκια, Μαρία μου! 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Συμφωνω απόλυτα ….φιλάκια ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κατερίνα υποκλίνομαι στην ανάπτυξη του θέματός σου και στο είδος του.
Κάθε προσωπική σχέση, δεν έχει ανάγκη, όπως λες, από μια κύρωση για να υπάρξει.
Θέμα δημιουργείται μόνο όταν συζητήσουμε για εμπράγματα δικαιώματα οπότε τότε απαιτείται κάτι νομότυπο. Απλά και μόνο για τα νόμιμα γιατί μην τα παραγνωρίζεις είναι σημαντικά.
Είμαι από τους ανθρώπους που η ζωή τους σφραγίστηκε από πολύ μεγάλα τέτοια γεγονότα σαν αυτά που αναφέρεις. Ξέρω τι σημαίνει το περιθώριο και ο στιγματισμός. Οπότε αντιλαμβάνεσαι και τις αρχές που υπερασπίζομαι με πάθος.
Στην κοινωνία μας έχουν γίνει βήματα. Απαιτούνται όμως άλλα τόσα. Έχουμε μεγάλο δρόμο να διανύσουμε μπροστά για να αποδεχτούμε πράγματα.
Σε χάρηκα σήμερα πραγματικά μία ακόμα φορά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Θα σε σηκώσω από την υπόκλιση (χαχαχα), Γιάννη μου, και θα σου πω ότι και ο Νόμος έχει λάθη και παραβλέψεις, όπως είμαι βέβαιη ότι γνωρίζεις. Εύχομαι να μην χαθεί άλλος χρόνος και να βελτιωθούν τα πράγματα. Είναι τόσο κρίμα…
Καλό σου βράδυ κι ευχαριστώ! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
(Πώς γίνεται η βράβευση για τα ωραία κείμενα;; )
Πιθανώς κάποια από τα παράλογα που συμβαίνουν σε σχέση με την ..»περιποίηση» που επιδαψιλεύει η κοινωνία στην αγάπη (ή κοινωνία ή κι εμείς οι ίδιοι..) έχουν να κάνουν με τον τρόπο που πολλοί την αντιλαμβάνονται. Συχνά οι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη την ανάγκη τους να ασφαλίζονται οι ίδιο μέσα/πίσω από μία σχέση. Πιο απλά, έχει εγωιστική θέση η αγάπη τους.
Όλα τα πανέμορφα έχουν δρόμο για να τα φτάσεις – και αν.
Κατά τα άλλα, καμία σύμβαση, κανένα κοινωνικό καλούπι δεν μπορεί να καλύψει αυτή την αλήθεια. Ευτυχής όποιος τη βιώνει, όποιος τη δέχεται, την προσφέρει.
ΥΓ. Δεν ξέρω αν η ανάρτηση συμπίπτει τυχαία με τη σημερινή ψήφιση της δυνατότητας υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Είναι κι αυτό ένα (κοινωνικό) βήμα, παρόλο που αν και εδώ δέσποζε η αγάπη, δε θα είχαμε καν ανάγκη από .. νομική κάλυψη.
τα φιλιά μας.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
(Πού να ξέρω; :p )
«Καμιά σύμβαση, κανένα κοινωνικό καλούπι δεν μπορεί να καλύψει αυτήν την αλήθεια.» Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να διατυπωθεί καλύτερα, Διονύση. Όσο για το υστερόγραφο, έχεις καταλάβει θαρρώ πως είμαι κατά των διακρίσεων. Θέλησα και το κείμενό μου να έχει… πολλές αναγνώσεις.
Φιλιά πολλά και στους δυο! 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Βασικα για αναδοχη μιλαει το νομοσχεδιο
Ειναι εντελως αλλο πραγμα και δεν ειναι σωστο που εχει διαστρεβλωθεί απο τα Μέσα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πράγματι υπάρχει σύγχυση. Ίσως επειδή το νομόσχέδιο στο σύνολό του αφορά και την υιοθεσία και την αναδοχή, ενώ το επίμαχο άρθρο (8) αφορά το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης – άρα και τα ομόφυλα. Σωστή παρατήρηση. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σημαντικό βήμα.
Και δες τώρα που στα μάτια του νόμου τα ζευγάρια που έχουν συνάψει μόνο σύμφωνο συμβίωσης δεν έχουν δικαίωμα (προς το παρόν) να υιοθετήσουν παιδί. Κι αυτό εκ πρώτης όψεως δεν έχει να κάνει με την ομοφυλοφιλία. Ή μήπως έχει – και κατά πολύ; 😦
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σχετικα με τα τριτα φυλα, (ομοφυλοφιλοι-τρανς-αμφιφιλοφιλοι) πιστευω οτι για ενα μεγαλο μερος της κοινωνιας ακομη δεν νοουνται καν ως ανθρωποι κι αυτο ειναι το πιο τραγικο. Στην καλυτερη θεωρουνται παρεκλιση.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν θέλω καν να το σκέφτομαι αυτό. 😦
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Συμφωνώ μαζί σου και πιστεύω ότι έχουμε αλλάξει και σ’αυτό το θέμα ως κοινωνία. Βέβαια υπάρχουν ακόμη πεποιθήσεις της παλιάς γενιάς αλλά θα αλλάξουν και αυτές. Οι νέοι, τα ζευγάρια γενικά επιλέγουν τον τρόπο που θα ζήσουν μαζί και ας βρουν αντιδράσεις. Δεν νομίζω πάντως ότι είναι ισχυρές. Αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τα πραγματα και καλά κάνει και αλλάζει.
Απ’ την άλλη τα νομότυπα και η επισημοποίηση είναι και αυτό επιλογή των ζευγαριών. Ας μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πρακτικά θέματα που οι νόμοι και το κράτος λύνουν όταν παρουσιαστεί ανάγκη.
Απ’ την άλλη δεν μου αρέσουν τα άκρα και νομίζω ότι πρέπει να αφήνουμε τις επιλογές στους ενδιαφερόμενους και φυσικά δικές τους και οι ευθύνες. Όταν υπάρξουν παιδιά ανησυχώ όταν δεν είναι νομότυπα όλα γιατί υπάρχουν επιπτώσεις ακόμη
Καλό σου βράδυ Κατερίνα μου
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Λοιπόν, διάβαζα τα ορθότατα σχόλιά σου και παράλληλα μου ήρθε στο νου η Ελληνίδα μάνα, η «ζακέτα να πάρεις» και «πότε θα γίνω γιαγιά» ή «αστεφάνωτη/ος θα μείνεις; Τι θα πει ο κόσμος;» ή «αχ η καρδιά μου!» «όλα σου τα πρόσφερα κι αυτό είναι το ευχαριστώ!» χαχαχα Λοιπόν, εγώ γελάω, αλλά η ψυχολογική βία που ασκείται σε πολλά μέρη της Ελλάδος και για πολλούς λόγους είναι υπαρκτότατη.
Επίσης τώρα σκέφτηκα κι άλλη μια θλιβερή διάσταση στην Ελλάδα της κρίσης. «Συμφέρει να παντρευτούμε; Να ρωτήσουμε λογιστή.» Πόσοι παίρνουν διαζύγιο για να γλιτώσουν περιουσίες λόγω χρεών, πόσο ευτελίζεται ο θεσμός του γάμου, πόσο μεγάλη είναι η παγίδα που έχουμε πέσει; Παραπάνω είπα και στο Γιάννη ότι οι νόμοι χρειάζονται αναθεώριση – όπως και οι νοοτροπία μας.
Σε φιλώ, Άννα μου. Σ’ ευχαριστώ που πέρασες από δω. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Reblogged στις worldtraveller70.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μεγάλο θέμα όντως το σημερινό σου Κατερίνα. Δυστυχώς ή ευτυχώς η νομιμοποίηση της σχέσης χρειάζεται όταν ζεις σε μια κοινωνία. Είτε στη μορφή του θρησκευτικου ή του πολιτικού γάμου είτε στη μορφή ενός συμφώνου συμβίωσης, πρέπει να υπάρχει μια νομική κατοχύρωση της σχέσης με τον άνθρωπό σου. Φαντάσου πχ να νοσηλευεται ο άνθρωπός σου σε μοναδα εντατικής θεραπείας και να μη σε αφήνουν να τον δεις διότι δεν είστε συγγενείς, ή να πρέπει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις υγείας και εσύ να μην επιτρέπεται να συμμετέχεις.
Οι λόγοι υγείας λοιπόν ειναι και οι σημαντικότεροι. Ακολουθούν και οι οικονομικοί λόγοι αν και όχι τοσο ουσιώδεις. Τώρα αν αναφέρεσαι στη σημερινή ψήφιση του νόμου περί υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, το ζήτημα είναι μεγάλο. Χονδρικά όμως είμαι της άποψης ότι από όποια οικογένεια αγάπης θα προκύψουν υγιή και ευτυχισμένα παιδιά και το λήγω εδω χωρίς να θέλω να πυροδοτήσω πύρινες αντιθέσεις στα χωρικά ύδατα άλλου ιστολογίου lol
Την καλησπέρα μου Κατερίνα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καλησπέρα, Πέτρο! Καλά τα πρακτικά, το είπα και παραπάνω. Η κοινωνία όμως έχει μπερδευτεί αρκετά. Αντιμετωπίζουμε ορισμένα πράγματα ως αυτοσκοπό κι αυτό είναι λάθος. Κρίνουμε τους άλλους με λανθασμένα κατά την άποψή μου κριτήρια. Έχει περάσει στο DNA μας αυτό και γίνεται ασυναίσθητα θαρρώ.
Όσο για το εν λόγω νομοσχέδιο, προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό (δεν εξετάζουμε το γιατί έγινε τώρα) και δεν έχω κανέναν απολύτως ενδοιασμό, δεν νιώθω απειλή. Είδες τι έγραψες κι εσύ; «Οικογένεια αγάπης» Να η ουσία! 🙂
Καλό ξημέρωμα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
«Μήπως πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να κοιτάμε την ουσία και όχι τους τύπους;»
Σ’ αυτή την φράση συνοψίζεις όλη την ουσία, όλο το ζητούμενο.
Ποιος θα το βρει είναι το θέμα;
Κάνεις αυτό που περνάει από το πληκτρολόγιο σου, εμείς οι λίγοι γύρω σου επικροτούμε.
Το πρόβλημα είναι πως δεν επαρκεί, δεν φτάνουμε, μια χούφτα είμαστε, γμτ.
Έχουμε δρόμο ακόμα για την αποδοχή, έχουμε δρόμο για την ισότητα ή την ισοτιμία,
για την φυλετική εξίσωση, για την εθνική, για την θρησκευτική, για την ερωτική (άκουσον- άκουσον! Ο ρατσισμός του έρωτα! Του Έρωτα!)
Νομιμοποίηση της σχέσης;
Νομιμοποίηση του έρωτα;
Και ποιος είσαι εσύ για να σου ζητήσει τον λόγο;
Ποιος είσαι για να σε ρωτήσει τι ρούχα θα φορέσει;
Μακρύ φόρεμα, παντελόνι κάπρι, δαντελωτό εσώρουχο ή τίποτα.
Ό,τι ρούχο θέλει θα φορέσει.
Τους τύπους, τις φόρμες και τα προσχήματα,
τα φοράμε σε ό,τι μας τρομάζει, σε ό,τι είναι υπερβολικά μεγάλο για να το κατανοήσουμε.
Τέτοια στενομυαλιά και έπαρση μας διακατέχει σαν είδος.
Ανώτεροι όλων, όλα υπό έλεγχο.
Η ζωή, ο θάνατος, μετά τον θάνατο, πριν την ζωή, η ηθική, τα πρέπει και τα μη, ο έρωτας.
Όλα χωράφι μας.
Με φούντωσες πρωί- πρωί!
Καλημέρα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαίρομαι πολύ που φούντωσες, Μιχάλη! 🙂
Κάνουμε ό,τι περνάει από το πληκτρολόγιο και το στόμα μας. Κι ελπίζουμε ότι πολλοί μικροί πυρήνες κάποια στιγμή θα φτιάξουν μια μεγάλη φωτιά, που θα κάψει καθετί κακό και θα φωτίσει καθετί καλό! Πες με ρομαντική, αφελή, όπως θέλεις. Το πολυτιμότερο που έβγαλε το πληκτρολόγιό μου είναι τα σχόλιά σας. Σκέψου το.
Φιλιά!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!