Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Η ζωή ξεκινάει με την πρώτη μας ανάσα και διαμορφώνεται ως την τελευταία. Δεν ξεκινάει όταν θεωρούμε πως έχουμε φτιάξει πια τις συνθήκες για να την απολαύσουμε (σύνταξη π.χ.;). Αν δεν επιδιώκουμε να ζούμε όπως θέλουμε από την πρώτη στιγμή, θα χάσουμε πάρα πολλά στην πορεία.
Κάποιος θα αντικρούσει ότι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα μπορέσουμε μελλοντικά με ασφάλεια να απολαύσουμε όλα όσα μας αρέσουν και επιθυμούμε. Ταξίδια, χόμπι, χαλάρωση, οτιδήποτε είναι σημαντικό για μας. Σύμφωνοι, από προθέσεις καλά πάμε. Ωστόσο, σε τελική ανάλυση, έχουμε να κάνουμε με ένα αβέβαιο αύριο και με ένα σίγουρο σήμερα. Άρα πού καταλήγουμε;
Ενδεχομένως σήμερα να μην διαθέτουμε τα μέσα για να ζούμε ακριβώς με τον τρόπο που θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε σκόντο στις στιγμές απόλαυσης στην καθημερινότητά μας. Αν θέλουμε μια ευτυχισμένη ζωή, πρέπει καθημερινά να επιλέγουμε πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους. Και δεν μιλάω για υλικά αγαθά.
Μπορώ να δώσω παραδείγματα. Αν νιώθουμε πιεσμένοι από την καθημερινή ρουτίνα, αρκεί μια δραστηριότητα εκτός προγράμματος που μας ευχαριστεί. Θέλουμε να ομορφύνουμε το περιβάλλον μας εν καιρώ κρίσης; Δεν είναι η αγορά νέων αντικειμένων η μόνη λύση. Φαντασία, προσωπική εργασία και, γιατί όχι, ένας-δυο φίλοι που θα βοηθήσουν να μεταμορφώσουμε στο χώρο ό,τι είναι εφικτό. Επιθυμούμε καλύτερο εργασιακό κλίμα; Χρειάζεται δουλειά τόσο με τους άλλους όσο και τον εαυτό μας. Καλό είναι να μάθουμε να ακούμε, να βλέπουμε την ουσία, να διατηρούμε την ψυχραιμία μας, να χρησιμοποιούμε στέρεα επιχειρήματα, να βοηθάμε τους συνεργάτες, αλλά και να ζητάμε βοήθεια – με άλλα λόγια συνεργασία. Θέλουμε να φτιάξουμε οικογένεια; Το επιχείρημα των άσχημων οικονομικών είναι πολύ ισχυρό, μα αν περιμένουμε, επειδή αυτό μπορεί να αργήσει ν’ αλλάξει (θ’ αλλάξει;), πιθανότατα το όνειρό μας δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Αξίζει τον κόπο να ζούμε στη μιζέρια, στη διαρκή αναμονή και στη μη ολοκλήρωση;
Ξεχνάμε… Ξεχνάμε το εφήμερο της ύπαρξής μας και πασχίζουμε να φτάσουμε κάπου εγκλωβισμένοι σε δουλειές και συνήθειες που δεν μας ταιριάζουν, αλλά που έχουμε αφήσει να μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Στο τέλος ξεχνάμε και ποιοι ήταν αυτοί. Διαψεύδονται όλα, χάνονται όλα… Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το προκαλεί κάποιος άλλος. Εμείς οι ίδιοι επιτρέπουμε να συμβεί. Γκρινιάζουμε, εστιάζουμε στο τι μας λείπει, αγχωνόμαστε για το αύριο, βλέπουμε αρνητικά τη ζωή και… κάπου τη χάνουμε.
Πατήστε ένα pause κι εστιάστε σ’ ετούτην εδώ τη στιγμή. Τώρα δα. Ναι, τώρα που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Πού είστε, τι κάνετε, πώς νιώθετε; Αυτή η στιγμή είναι ζωή! Υπάρχετε, κι αυτό που κάνετε, που είστε, έχει επίδραση σ’ εσάς και στους άλλους. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, αλλά το τώρα είναι που διαμορφώνει το πάντα!
Υ.Γ. Δεν τα ξέρω όλα. Αναζητώ, τα γράφω εδώ και σας τα λέω για να τ’ ακούω…
Μονοπάτια 
Δεν τα ξέρεις όλα… γιατί είναι κανείς που τα ξέρει; Κι αν τα έχεις ζήσει; Γιατί είναι κανείς που τα έχει ζήσει ΌΛΑ; Απλά παρασυρόμαστε μέσα σ’ ένα ποτάμι από συμβάσεις και πρότυπα μιας και από την αρχή, δεν ξέρουμε τι θα είναι καλό για μας. Είναι κι οι πρόθυμοι συμβουλάτορες! Αυτοί… που έχουν φάει την ζωή με το κουτάλι (ούτε μπουγιαμπέσα να ήταν η ζωή) αλλά αυτοί την έχουν φάει και στο λένε μετά βεβαιότητας όπου εσύ είσαι υποχρεωμένος ν’ ακούσεις αλλιώς είσαι αντιδραστικός, επιπόλαιος, ένας μέλλων αποτυχημένος! Α ναι μην ξεχάσω, είναι κι αυτοί που έχουν ζήσει στο πεζοδρόμιο και περιφρονούν όλους τους άλλους που «τι ξέρουν αυτοί; εγώ από παιδάκι ήμουν στο πεζοδρόμιο!» (το κράσπεδο δεν ξέρω αν περιλαμβάνεται) Ξοπίσω έρχονται οι υπόλοιποι κομφορμιστές (δάσκαλοι, παπάδες, αστυνόμοι) που θα σου δείξουν τον ορθό δρόμο που πρέπει εσύ το άφρον μειράκιον ν’ ακολουθήσεις. Εκείνο το δρόμο που στο τέλος του θα έχεις σιχαθεί τον εαυτό σου…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Διαρκής πάλη η ζωή σε πολλά επίπεδα. Αλλά δεν είναι τόσο ζοφερό αυτό όσο ακούγεται. Μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από παντού. Λίγο το μυαλουδάκι μας να εξασκήσουμε να δουλεύει. Αλλιώς, μακριά από μας οι δογματισμοί, η απολυτότητα και η αδιαλλαξία! Για να μην σιχαθούμε τον εαυτό μας! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Γιατί όταν εγώ μιλάω και λέω ότι ανάμεσα σας υπάρχουν διαμαντάκια που ξέρουν πραγματικά να γράφουν πρέπει να με ακούτε! 😉 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Άντε, βρε μικρό! Τι ξέρεις εσύ; 😛 😛 😛
Αρκεί να αγγίζω κανένα μυαλουδάκι και καμιά καρδούλα πού και πού…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαχαχαχα στα 25 -σχεδον- δεν ξέρω κατά πόσο θεωρούμε μικρό 😝
Και έχω ένστικτο εγώ 😜😜😜
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σου ρίχνω μια εικοσαετία, κάτι ξέρω κι εγώ!
Να είσαι καλά, σ΄ευχαριστώ ειλικρινά! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
😉 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλημέρα Κατερίνα. Μεγάλη η κουβέντα που άνοιξες με την εγγραφή σου. Θα συμφωνήσω με όλα όσα γράφεις. Τώρα.
Αν τα διάβαζα κάνα χρόνο πριν θα διαφωνούσα. Πάντα μου άρεσε να οργανώνω «εκ του ασφαλούς» όλη μου τη ζωή είτε αυτό αναφέρεται σε επαγγελματικούς είτε σε προσωπικούς τομείς. Οι συνθήκες όμως άλλαξαν και γεγονότα και καταστάσεις με ανάγκασαν να ξυπνήσω από τον ύπνο της ασφάλειας, να αντιληφθώ το εφήμερο της ύπαρξής μας ή αλλιώς και πιο λαϊκά, ότι όλα είναι δανεικά σε αυτή τη μικρή μας ζωη. Και αυτό που ανακάλυψα επίσης ότι αυτά που μένουν σα γλυκιές και όμορφες αναμνήσεις είναι οι τρέλες μας, οι πιο αυθόρμητες αντιδράσεις και πράξεις μας, όλα εκείνα που ξέφευγαν από τη σφάιρα του «οργανωμένου».
Ζήσε, ρίσκαρε. Τώρα. Όχι αύριο.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Χρόνια του πολλά! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ευχαριστώ, και όλα καλά πήγαν 🙂
Η Πρωτομαγιά ήταν μια πολλή όμορφη μέρα για όλη την οικογένεια.
Φιλιά 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πόσο χαίρομαι!!
Και για να σχολιάσω το… σχόλιό σου, γηράσκω αεί διδασκόμενος! (έχουμε ΠΟΛΥ δρόμο μπροστά μας άρα, λέμε!) 😉 Δεν είναι κακό να θέλουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή. Δεν μας κάνει επιπόλαιους αυτό. Η ουσία, άλλωστε, δεν κρύβεται μόνο στα σοβαρά και τα «βαριά», σωστά;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Απ’ τα πρώτα πράγματα που καλό θα ήταν (αποφεύγω το «πρέπει») να μας μάθουν, να μας δείξουν πρακτικά από παιδιά, είναι, πως η ζωή είναι ΤΩΡΑ!!! 😉
Τώρα ζούμε!
Δεν θα απαιτήσουμε λοβοτομή για να μη θυμόμαστε το χθες, αλλά πάει το χθες, δεν ζούμε χθες!
Α! και αυτό το αύριο, πόσο αναβλητικοί έχουμε γίνει για να μην αντιμετωπίσουμε ΤΩΡΑ αυτό που παρουσιάζεται μπροστά μας και… τελικά, ποιος μας εγγυάται πως αύριο θα είμαστε ζωντανοί; 😉
Και αυτό το ατελείωτο κυνήγι της ευχαρίστησης, της απόλαυσης για ν’ αποφύγουμε το πόνο και να μην σκεφτόμαστε τα δυσάρεστα που ούτως ή άλλως θα τα βρούμε μπροστά μας, δεν μας βοηθά να είμαστε παρόντες…
Και Κατερίνα, τελειώνοντας το κείμενο πάλι δίνεις τη λύση… φαίνεται πως καθώς γράφεις επειδή είσαι παρούσα και έχεις ανοιχτή καρδιά, «βλέπεις»!!! 😛
Για δες τι γράφεις:
«Πατήστε ένα pause κι εστιάστε σ’ ετούτην εδώ τη στιγμή. Τώρα δα. Ναι, τώρα που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Πού είστε, τι κάνετε, πώς νιώθετε; Αυτή η στιγμή είναι ζωή! Υπάρχετε, κι αυτό που κάνετε, που είστε, έχει επίδραση σ’ εσάς και στους άλλους. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, αλλά το τώρα είναι που διαμορφώνει το πάντα!»
Μπράβο καλή μου, μπράβο!
ΑΦιλιά χαρούμενα και συγκινημένα! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Εδώ να δεις συγκίνηση – ταιριάζει γάντι με τη βροχερή μέρα τς Αθήνας…
Πόσα λάθη κάνουμε ξανά και ξανά, αφηνόμαστε, χάνουμε το δρόμο, απογοητευόμαστε… Εύχομαι να μην αργούμε να ξαναβρίσκουμε το σωστό… μονοπάτι. 😉
Σ’ αγαπώ πολύ! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Είμαστε εδώ Κατερίνα να μοιραζόμαστε σκέψεις, ανησυχίες, χαρές και λύπες. Κάθε ένας δίνει κάποια πράγματα στον άλλο με την καρδιά του. Μου αρέσει αυτό όπως έκλεισες.
Στη ζωή βάζουμε μεγαλόσχημους στόχους και κρεμάμε τα πάντα πάνω σε αυτούς. Στο τέλος παραμονεύει ο κίνδυνος να μείνουμε άξαφνα άδειοι και πληγωμένοι.
Ο Χρόνος είναι αμείλικτος και μεγαλώνουμε. Θα έρθουν στιγμές που θα κάνουμε τον απολογισμό μας και αλλοίμονο σε εκείνον που θα βρεθεί ακόμα να κυνηγάει το …αύριο.
Δεν δίνουμε σημασία στις στιγμές δυστυχώς και πρέπει να το κάνουμε.
Έτσι μέσα μας θα φορτώσουμε απωθημένα και ανεκπλήρωτα.
Καλή σου συνέχεια με πολλά φιλιά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πόσο σωστά τα λες, Γιάννη μου. Και φυσικά να πω ότι κάτι ήξερε αυτός που είπε πως ποτέ δεν είναι αργά. Όποια στιγμή κι αν διαπιστώσουμε ότι έχουμε χαθεί, εύχομαι όλοι να έχουμε τη δύναμη να επαναπροσανατολιζόμαστε!
Πολλά φιλιά κι από μένα, φίλε μου! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πολύ ωραίο κείμενο.
Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Μόνο το τώρα, το παρόν.
Το χθες είναι τα μαθήματα, οι εμπειρίες που πιθανόν να μας έκαναν καλύτερους…σίγουρα διαφορετικούς.
Το αύριο…ποιος ξέρει…
Γι αυτό ας count our blessings και ας προσπαθήσουμε να είμαστε καλοί και καλά.
Ναι, ‘τίποτα δεν κρατάει για πάντα’, ούτε εμείς.
Φιλάκια πολλά 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πόση χαρά και ζεστασιά εισπράττω από τα λόγια σου, Serenata! Κάθε φράση σου κι ένα σύνθημα! Ας βάλουμε το αγαπημένο μας γραμμένο σε χαρτί πάνω στον καθρέπτη μας για να το διαβάζουμε κάθε μέρα μέχρι να το κάνουμε κτήμα μας!
Πολλά φιλιά! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΤΩΡΑ γράφω( υπ’ όψιν, ε; 🙂 ) ΤΩΡΑ επιλέγω να γράψω (κοπλιμέντο, βρε, σου κάνω, σκάσε λίγο χαμογελάκι!)
Να βάλω λίγο το πρίσμα σε άλλη γωνία: Αυτά που γράφεις εσύ και τα διαβάζω εγώ. Εσύ τα γράφεις γιατί τα νιώθεις κι εγώ τα διαβάζω και θέλω να σου πω «μπράβο, Κατερίνα, τα λες σούπερ!»
Εσύ κι εγώ. Άρα κι οι δυο μας τα πιστεύουμε αυτά που σημειώνονται στο κείμενο. Πιθανώς, άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία, προσπαθούμε να τα εφαρμόζουμε κιόλας.
Το ερώτημα είναι πώς βάζεις κάποιον που δεν τα γράφει και δε λέει μπράβο διαβάζοντάς τα, πώς τον βάζεις, λοιπόν, να τα υιοθετήσει. Πώς να δώσεις συμβουλή για τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο;
Έχει να κάνει με το DNA; Έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσες και την καλλιέργεια; Υπάρχει περίπτωση να είναι και λίγο ταλέντο; Μήπως μας τραβάνε εσωτερικές δυνάμεις (ένστικτα και άλλα τινά ακατέργαστα) προς τα κάτω, την ώρα που εμείς «άνω θρώσκουμε»;
Σιγά μην απαντήσω! Πραγματικά δεν ξέρω. Αλλά, αν τολμήσω να ακουμπήσω στη συναισθηματική περιοχή, θα πω ότι χαίρομαι να νιώθω γύρω μου ανθρώπους με τέτοια (συναισθήματα και) σκέψη, ευτυχής αν ο κόσμος ήταν αυτό κι ας ήταν και λίγο πιο μονότονος..
Πολλά φιλιά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
χαχαχαχα Γλυκέ μου Διονύση, μόλις με είπες μονότονη; :p
Σε πειράζω φυσικά (ξύπνησες το καρτούν μέσα μου – τι θα έλεγε κι ο κύριος Λι; )
Νομίζω πώς ό,τι κι αν είναι αυτό που γράφουμε, αν κάποιος δεν έχει κοινές ανησυχίες, αν δεν είναι σε στάδιο της ζωής του τέτοιο, δεν θα/μπορεί να ακολουθήσει τα γραφόμενα.
Προφανώς η πρόθεση δεν είναι να πείσουν, αλλά να προβληματίσουν. Γιατί έτσι θα γεννηθούν νέοι προβληματισμοί και νέες απαντήσεις που προφανώς ο αρχικός γράφων να μην τις έχει καν σκεφτεί. Διαβάζουμε, συλλογιζόμαστε, εξελίσσουμε κι εξελισσόμαστε – ελπίζω. Αυτό από μόνο του είναι ένα μικρό θαυματάκι!
Αχ, παρέα έχουμε ομορφύνει πολύ αυτήν τη γειτονιά! Τι χαρά! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μονότονα θα επαναλαμβάνω ότι είστε ένας φοβερός τύπος, κυρία Φακίδα μου. Γράφοντας «αν ο κόσμος ήταν αυτό» το γενίκεψα και καθώς το γενίκεψα σκέφτηκα ότι ένας κόσμος από όλους ίδιους ..
Εύχομαι μια καλή μέρα – και καθόλου μονότονη 🙂 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
αχμμμ αυτή τη στιγμή … τώρα δηλαδή γράφω αφού διάβασα …ξάπλα στο κρεββάτι δύο το μεσημέρι κυριακής… έχω να κάνω ένα δυο πράγματα βασικά για να είμαι πιο χαλαρή μέσα στην εβδομάδα. Λες να χρειάζεσαι μια αλλαγή στο σπίτι? Αχμμμ έχεις κανένα φίλο/η να φέρετε μια γυροβολιά τα επιπλα στο σπίτι ?
Λίγες φορές στην ζωή μου έχω μπει σε μονόδρομους και ήμουν εκατό της εκατό σίγουρη πως τους γούσταρα, και ας μου βγήκε ο πωπως απο τα ξαφνικές να με το ζμπαδιο ξαφνικές λακκούβες !!!!
Καλή εβδομάδα εκεί 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χμμ Λες; Μπα, βαριέμαι! (βρήκες άνθρωπο ν’ αλλάξει θέση στα έπιπλα) χαχαχα
Αφού μπαίνεις σε μονοδρόμους, θα πει πως δεν αφήνεις το χρόνο να πάει χαμένος. Και πολύ καλά κάνεις. Άλλωστε μια θεά ξέρει, έτσι δεν είναι; ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κατερίνα μου τι όμορφο κείμενο. Μια συζήτηση που όλοι οφείλουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας. Χανόμαστε καμιά φορά στο timeline και ή κολλάμε στη βεβαιότητα του χθες ή προβληματιζόμαστε με την αβεβαιότητα του αύριο. Και το «τώρα» ειρωνικά μας κοιτά που το αφήνουμε να προσπεράσει. Το κάθε «τώρα» είναι μια απόλαυση που χάνουμε, αν δεν το εκμεταλλευτούμε. Ας μην υποπίπτουμε σε τέτοια λάθη, όσο μπορούμε.
Η ζωή, είναι για να τη χαιρόμαστε!
Σε γλυκοφιλώ κι εύχομαι να μας ξημερώσει μια όμορφη εβδομάδα ❤
Καλό ξημέρωμα 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ο καθένας με τον τρόπο του και στο χρόνο του. Μόνο να μην ξεχνιόμαστε…
Πάντως εγώ απολαμβάνω το δικό μου τώρα, απαντώντας στα υπέροχα σχόλιά σας! 🙂
Φιλάκια!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Υπέροχοοοο …. Συμφωνώ απόλυτα…Το μυστικό είναι να απολαμβάνεις τη στιγμή να ζεις το τώρα με όλο σου το είναι (διαβάζω τα υπέροχα κείμενα σου τρώγοντας παγωτό enjoy the moment)….τα φιλιά μου ❤ ❤ ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαίρομαι πολύ που σε ενέπνευσα τόσο… γλυκά, Μαρία μου! 🙂
Απόλαυσε το τώρα. Ένα βήμα τη φορά (ή μήπως έπρεπε να πω μια κουταλιά; ) 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
χιιχιχ οχι μια πολλες κουταλιές μέχρι να τελειωσει ο σοκολατενιος πειρασμός…. φιλάκια ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ω ναι! αυτή η στιγμή… το σήμερα… το εφήμερο της ύπαρξής μας… τα έχω καταλάβει (πια) πολύ καλά…!
Καλησπέρα και σε ευχαριστώ γι αυτήν την εγγραφή…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Είμαστε πολύ περίεργα πλάσματα εμείς οι άνθρωποι. Τα βλέπουμε, αλλά τι κάνουμε; Εγώ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Λυγερή! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τώρα, ή που τριπάρουμε ο ένας το μυαλό του άλλου ή που υπάρχει κάποιου είδους ταύτιση ή που ψεκάζουν ολόκληρη την επικράτεια με τα ίδια χημικά…
Όμορφα και υγιή μου ακούγονται όλα!
Τα πάντα είναι τώρα λοιπόν!
https://m.facebook.com/home.php#!/story.php?story_fbid=434509373668046&id=402138843571766
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
χαχαχα Το διάβασα (και το αγάπησα) σήμερα – όπως είδες. 😉
Λοιπόν, υπάρχει κι άλλος «συνάδελφος» που έγραψε κάτι αντίστοιχο από διαφορετική σκοπιά. Πολύ πολύ όμορφο: http://adinfinitumandallthat.blogspot.gr/2018/05/blog-post_4.html
Ψηφίζω ταύτιση δαγκωτό, αφού το κείμενο το είχα γράψει πριν από 15 μέρες περίπου και το προγραμμάτισα για σήμερα! Λέτε να έχουμε… συντονιστεί με κάποιο μαγικό τρόπο;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
OK! Spooky.
Με κάθε καλό τρόπο, αλλά λίγο τρομάζεις!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
We are strong with the Force! :p
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Kατερίνα μου, αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός προβληματισμός…και για μένα 🙂
Η λύση που έχω βρει γι’ αυτό το Γόρδιο δεσμό είναι αυτή ακριβώς που αναφέρεις κι εσύ. Μέσα στη μαύρη ή βαρετή ή δραματική μερικές φορές καθημερινότητα, μικρές διάσπαρτες σύντομες στιγμές χαράς από επιλογή πραγμάτων που με διασκεδάζουν, που με γεμίζουν κτλ
Πολύ ενδιαφέρον θέμα!
Σε φιλώ
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλώς την ανθισμένη Μαρία! (ελπίζω να μην σε ενοχλεί που σε αποκαλώ έτσι, αλλά η εικόνα προφίλ που έχεις επιλέξει μου φτιάχνει τη διάθεση)
Μου αρέσουν τα αντίμετρά σου στη μαυρίλα και μάλιστα με έκανες να προχωρήσω ένα βήμα παρακάτω. Δηλαδή όχι μόνο πράγματα που μας διασκεδάζουν, αλλά και ανθρώπους που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα – και πιθανόν κι εμείς αυτούς! 😉
Καληνύχτα και τα φιλιά μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Yπέροχα κλείνω τη μέρα μου Κατερινάκι…
Έκανα pause και θα συνεχίσω και την άλλη εβδομάδα.. πάω να φορτίσω μπαταρίες και θα επιστρέψω!!
Καλό βράδυ ψυχάκι μου!!!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλή… φόρτιση εύχομαι, κούκλα μου. 😜 Ευχαριστούμε για τη θετική ενέργεια! 🌹
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Α πόσο συμφωνώ μαζί σου, δεν φαντάζεσαι. Και επειδή η ζωή μας δεν είναι ποτέ όπως την ονειρευτήκαμε μια και στα όνειρα τσιγκουνιές δεν κάνουμε, καλό είναι να ζούμε το τώρα και να χτίζουμε στιγμές στο τώρα που ομορφαινουν τόσα πρέπει που μας γυροφέρνουν και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Και στο λέω εγώ που έχω μερικά »πρέπει» που με στραγγίζουν πολλές φορές γι αυτό βρίσκω τρόπους σαν σφήνα ανάμεσα σ’αυτά τα »πρέπει» και να δεις τι όμορφα που αλλάζουν χρώμα και εμφάνιση!!!
Μ’αρέσουν οι θετικοί άνθρωποι σαν και σένα. Μ’αρέσουν όσοι αν και πασχίζει η ζωή να τους γονατίσει στέκονται ορθοί. Όλα τώρα…ναι τώρα!!
Καλή εβδομάδα Κατερίνα μου Να σαι καλά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κάπου διάβασα πως σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να είναι ευτυχισμένος. Κάθε στιγμή που δεν είναι ευτυχισμένος, είναι χαμένος χρόνος.
Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε τις συνθήκες. Όσο μπορούμε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!