Πρόσφατα βρέθηκα σε συνθήκες όπου συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά τα ελαττώματά μου. Είναι άσχημο να διαπιστώνεις πως όχι μόνο δεν είσαι τέλειος, αλλά μπορείς να γίνεις σκληρός, άδικος και κακός μέσα σε δευτερόλεπτα.
Άτυχες στιγμές που ίσως έρχονται συχνά ή και όχι, αλλά είναι τέτοιες που να μας υπενθυμίζουν πως κάτι δεν κάνουμε ή δεν πάει καλά. Συνήθως όσο σκεφτόμαστε εκ των υστέρων τη συμπεριφορά μας, τόσο περισσότερο θυμώνουμε με τον εαυτό μας κι αυτό οδηγεί σε βαθύτερη δυσθυμία, μεγαλύτερη απογοήτευση, ενώ ενέχει και τον κίνδυνο να την πληρώσει κάποιος άλλος (συχνότερα ένα πολύ κοντινό μας πρόσωπο).
Τι είναι αυτό που πυροδοτεί τις έντονες και άσχημες αντιδράσεις μας; Κι αφού βλέπουμε τις λανθασμένες συμπεριφορές, γιατί τις αφήνουμε να επαναληφθούν; Υποψιάζομαι επειδή βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Επειδή εστιάζουμε στις συνθήκες υπό τις οποίες εκδηλώθηκαν, εκλογικεύουμε τις αντιδράσεις μας βάσει αυτών και το πράγμα λήγει εκεί. Ωστόσο η αλήθεια βρίσκεται βαθύτερα. Πρέπει απλώς να αφιερώσουμε το χρόνο για να κάνουμε τη «βουτιά». Αλήθεια, πόσοι από μας το κάνουν στους ταχείς ρυθμούς της καθημερινότητας;
Εντός μας κρύβονται συσσωρευμένα βιώματα, πληγές, παθήματα, τα οποία φανερώνουν πτυχές του εαυτού μας. Για παράδειγμα τι εικόνα έχουμε για τον εαυτό μας ή πώς βλέπουμε τους άλλους σε σχέση μ’ εμάς; Έχουμε παρατηρήσει πού τρέχουν οι σκέψεις μας, όταν βρεθούμε μόνοι και ήρεμοι για λίγο; Ποια γεγονότα του παρελθόντος είναι πιο έντονα χαραγμένα μέσα μας κι επιστρέφουν συχνά-πυκνά στο μυαλό μας; Μπορούμε να αιτιολογήσουμε τις απαντήσεις στα παραπάνω; Η συζήτηση με ένα δικό μας άνθρωπο μπορεί επίσης να βοηθήσει να δούμε πράγματα μέχρι τώρα αόρατα σ’ εμάς. Δεν χρειάζονται καταδίκες – σε τι θα βοηθούσαν άλλωστε; Απλώς κατανόηση.
Μόνο αν ανακαλύψουμε τις αλήθειες που κρύβονται μέσα μας και αν κατανοήσουμε τις αιτίες -όχι τις αφορμές- της συμπεριφοράς μας, θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που θέλουμε στον εαυτό μας. Όχι για να γίνουμε αρεστοί στους άλλους, αλλά για να γίνουμε αρεστοί σ’ εμάς τους ίδιους.
Μονοπάτια 
Έχω αισθανθεί κάμποσες φορές αυτό που περιγράφεις Κατερίνα. Να πω ή να κάνω κάτι και μετά να αναρωτιέμαι για ποιο λόγο αντέδρασα έτσι. Σαν ένας «κακός» άνθρωπος. Εντούτοις, μετά από κάμποση αυτοκριτική έμαθα να μην είμαι (πια) τόσο αυστηρός με τον εαυτό μου. Άνθρωποι είμαστε και όχι υπεράνθρωποι. Έχουμε τα ξεσπάσματά μας και τις κακές μας μέρες. Όποιοι είναι φίλοι μας και μας γνωρίζουν θα καταλάβουν. Όποιοι δεν είναι ας συνειδητοποιήσουν ότι δε ζούμε σε γυάλα.
Εύχομαι μια καλή μέρα 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 5 άτομα
Καλημέρα, Πέτρο!
Είναι υγιές και λογικό να ξεσπάμε. Μόλις τώρα έγραφα γι’ αυτό στο φατσοβιβλίο ότι:
«Τέλειος κανείς και σίγουρα δεν είμαστε και ρομπότ! Απλώς καμιά φορά (νομίζω μας βολεύει να) θεωρούμε δεδομένο ότι κάποια πράγματα που δεν μας αρέσουν σ’ εμάς, δεν γίνεται να τα αλλάξουμε.»
Την καλημέρα μου! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 4 άτομα
Πιστεύω Κατερινάκι μου, ότι μέσα μας κρύβονται όλες οι συμπεριφορές. Και ανάλογα με τη περίσταση εκδηλώνονται. Είναι σοφό, όταν βλέπουμε μια αρνητική αντίδραση να εκδηλώνεται συχνότερα, να ερευνούμε που οφείλεται, αν εκδηλώνεται με συγκεκριμένα άτομα, γιατί, κτλ. Έτσι, μαθαίνουμε πολύ καλύτερα τον εαυτό μας!
Είναι όμως σοφό, να κατανοούμε, πως σε κάθε περίπτωση, δε φταίμε μόνο εμείς. Είναι καλό και αξιέπαινο να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Εξίσου καλό και αξιέπαινο όμως, είναι να αναγνωρίζουμε ότι ευθύνες έχουν πάντα κι οι άλλοι.
Για χρόνια εγώ δε το έκανα. Αναγνώριζα μόνο τις δικές μου ευθύνες και «κατηγορούσα» μόνο τις δικές μου συμπεριφορές. Όταν άρχισα να λαμβάνω υπόψιν ότι ευθύνες έχουν κι οι άλλοι, βρήκα τις ισορροπίες μου και απελευθερώθηκα κάπως.
Πολύ μου αρέσουν οι συζητήσεις που «ανοίγεις»!
Καλό μεσημέρι Κατερινάκι μου ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν, Μαρίνα μου!
Ναι, είναι άδικο για τον εαυτό μας να φέρει ολόκληρη την ευθύνη. Γι’ αυτό αφουγκραζόμαστε εντός κι εκτός μας και πράττουμε αναλόγως!
Πολλά φιλιά κι όμορφο μεσημέρι να έχεις! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πολύ αληθινό! Όλοι μας έχουμε έναν καλό και έναν κακό εαυτό.. ας επικεντρωθούμε στον καλό κι ας τον κάνουμε καλύτερο. Άνθρωποι είμαστε θα κάνουμε και λάθη, είτε μικρά είτε μεγάλα, στο χέρι μας είναι! Σε φιλώ! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Συμφωνώ απόλυτα! Συχνά λέω, βέβαια, τι καλά που είναι τα λόγια – εύχομα να μην μένουμε μόνο εκεί! Αλλά λέγε λέγε το κοπέλι… 😉
Καλή συνέχεια! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Συμφωνώ. Ο κακός και ο καλός εαυτός μας συνυπάρχουν. Αλλά το ζητούμενο είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας ώστε ο κακός να μην υπερισχύει. Όμως Κατερίνα μου πόσοι βλέπουμε αληθινά τι είμαστε; Και πόσοι δεν δικαιολογούμε τις άσχημες συμπεριφορές μας;
Φυσικά άνθρωποι είμαστε και έχουμε κακές στιγμές αλλά αν σκεφθούμε πόσο πληγώνουμε τους άλλους και μάλιστα όταν δεν αξίζουν να τους πληγώνουμε…αν σκεφθούμε εμάς μας αρέσει να μας συμπεριφέρονται έτσι; Ίσως κάτι να αλλάξει Και στο λέω εν πλήρη γνώση γιατί δεν νευριάζω εύκολα και μάλιστα μετά από πολύ εξάσκηση. Και έχω βρει τις ισορροπίες μου
Ωραίο θέμα και με έπιασε η πολυλογία
Καλό σου μεσημέρι
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Καμία πολυλογία, Άννα μου. Ίσα-ίσα που είναι χαρά μου να μπορούμε να κάνουμε όμορφες κουβέντες!
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Θέλει καθαρή ματιά και δουλειά για να αλλάξουμε τα στραβά. Ελπίζω επίσης να μην σε νευριάσω ποτέ, γιατί αν ισχύει αυτό που λένε «δεν θυμώνει, αλλά όταν θυμώσει…» την έβαψα! χαχαχα
Καλή συνέχεια! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
χαχαα όχι μη με νευριάσεις αλλά στο λέω γιατί έχω φτάσει στο Αμήν που λένε, ότι δεν γίνομαι εκτός εαυτού απλά η γλώσσα μου όσο μπορώ είναι ήρεμη αλλά….τσούζει. Χχαχαχαχαχα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Και καλά κάνει! 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάλι σαμποτάρει την Έφη το WordPress, οπότε αναλαμβάνω να μεταφέρω το μήνυμά της:
«Μεγάλο θέμα να τολμήσουμε όχι μόνο να βλέπουμε τα λάθη μας.. όχι μόνο να τα παραδεχόμαστε .. αλλά να βρούμε το θάρρος να τα αποτινάξουμε από μέσα μας …
Είναι δύσκολο και μου συμβαίνει κι εμένα .. όπως και σε πάρα πολλούς ανθρώπους…. δεν αλλάζουμε γιατί φοβόμαστε την αλλαγή… φοβόμαστε να παραδεχθούμε την ΑΛΗΘΕΙΑ μας .. που πολύ καλά την ξέρουμε ….
Σε φιλώ γλυκιά μου Κατερίνα κι εύχομαι ό,τι καλά κρυμμένο κρατάμε μέσα μας, να βρούμε το θάρρος να το αποδεχθούμε και να προχωρήσουμε σαν ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ μας εαυτός!!!!»
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μην το λες… Δεν νομίζω ότι ξέρουμε όλοι την αλήθεια μας. χαχαχα
Όπως και να ‘χει, συμφωνώ μαζί σου. Δεν χρειάζεται να τα κάνουμε όλα μελοδραματικά, αλλά ψύχραιμα και χωρίς το φόβο που λες να βοηθήσουμε την ψυχούλα μας να είναι πιο ανάλαφρη!
Καλό σου απόγευμα! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Οι άσχημες αντιδράσεις μας είναι επιθετικές ή αμυντικές;
Επιτιθέμεθα αμυνόμενοι ή αμυνόμαστε επιτιθέμενοι;
Επίθεση «χαμηλών τόνων» με εσάνς ειρωνείας ή άμυνα με φωνασκίες; Αν αυτό που πυροδοτεί, είτε τη μία συμπεριφορά είτε την άλλη, είναι μια ίδια ή παρόμοια συμπεριφορά από το ίδιο πρόσωπο ή μας φέρνει στο νου κάποιο από τα… «σκοτεινά βάθη» (παρελθόντων χρόνων ή του μυαλού μας)…;
Μπορούν όλοι να κάνουν τη «βουτιά» ή δεν έχουν την απαραίτητα εφόδια για κάτι τέτοιο; Θέλω να πω… υπάρχουν αρκετοί (πολλοί) που όχι μόνο δεν ψάχνουν τη ρίζα του κακού αλλά δεν συνειδητοποιούν καν ότι λειτουργούν άστοχα. Αντίθετα, πιστεύουν ότι είναι σωστοί (πάντα εκείνοι!)
Η «βουτιά» είναι επώδυνη και περίπλοκη διαδικασία. Θέλει δύναμη και στη συνέχεια επιμονή…
Την καλημέρα μου, Κατερίνα!… 🌷
ΥΓ. Το σχόλιο γράφτηκε πρωί! Απλώς, δεν πάτησα… «δημοσίευση»! Καλησπέρα, λοιπόν!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 4 άτομα
Καλησπέρα, Αναστασία!
Μάλλον αναφέρομαι περισσότερο σε ξεσπάσματα που θα μπορούσαν να αποφευχθούν και στο διαφορετικό χειρισμό από εμάς καταστάσεων και προσώπων, ανεξαρτήτα από το ποιος φταίει. Άλλωστε πολλές φορές χάνουμε το δίκιο μας λόγω της άσχημης συμπεριφοράς μας.
Να πω επίσης πως λάτρεψα τις περιγραφές σου! «Επιτιθέμεθα αμυνόμενοι ή αμυνόμαστε επιτιθέμενοι; Επίθεση «χαμηλών τόνων» με εσάνς ειρωνείας ή άμυνα με φωνασκίες;»
Θεωρώ δε πως αν έχεις το νιονιό να δεις ότι πρέπει να αλλάξεις συμπεριφορά, μπορείς σταδιακά ν’ αρχίσεις τις βουτιές. Λέμε τώρα…
Σε ασπάζομαι σταυρωτά! 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Θα μπορούσαν; Αυτό αναρωτιέμαι… Μήπως τα «ξεσπάσματα» είναι, ουσιαστικά, άμυνα; Εντάξει, νομίζω πως δεν είναι κανείς παράφρων για ν’ αρχίσει να ξεσπά… μόνος του!
Το δίκιο μας το χάνουμε φωνασκώντας (και την ίδια στιγμή, μπορεί ο «ένοχος» με την μακάρια ηρεμία και το ειρωνικό χαμόγελο να πανηγυρίζει άλλη μία νίκη του!)
Τέλος… Αν δεν το ‘χει, κανείς, το νιονιό; Θεωρούμε ότι έχει το… ακαταλόγιστο και τον «συγχωρούμε»;
«Ανεξάρτητα» από το ποιος φταίει; Ένα, ας πούμε «δεν θα πέσω στο επίπεδό του» –από μέσα μας!– και μετά… τι;
Το καλό είναι, οι αλήθειες να λέγονται. Κι οι –συνειδητές, έμπρακτες– συγγνώμες, επίσης.
Τα φιλιά μου, Κατερίνα μου! ❤
ΥΓ. «Ασπάζομαι σταυρωτά», μόνο την Αρτίστα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μα δεν λέω να μην υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, ούτε να μην λες αλήθειες. Όταν όμως ο τρόπος που το κάνεις αυτό σε ενοχλεί -«σκληρός, άδικος και κακός» όπως λέω στην πρώτη παράγραφο- τότε δεν πρέπει να ψαχτείς;
Αν κάποιος δεν έχει το νιονιό, προφανώς δεν ενοχλείται. Αν του εξηγήσεις πώς αισθάνονται οι άλλοι με τη συμπεριφορά του κι εξακολουθεί να μην ενοχλείται, ε τότε μάλλον δεν υπάρχει ελπίδα. Εγώ απλώς θα τον έκανα πέρα. Αλάργα κι αγαπημένοι.
Εκεί με την Αρτίστα το έχασα, αλλά το γκούγκλαρα (μην φανώ και τελείως άσχετη!) και ανακάλυψα μπλόγκερ που δεν ήξερα! χαχαχα
Σε φιλώ! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κατερίνα μου καλησπέρα σου,
κάθε άνθρωπος μέσα του έχει το φως και το σκοτάδι. Είναι η συνύπαρξη των αντιθέσεων. Είναι η διαλεκτική της φύσης. Θέση-Άρνηση=Σύνθεση.
Το ζητούμενο είναι να πάμε στην σύνθεση μέσα από τη σύγκρουση και όχι στην έκρηξη και στη διάλυση. Αυτό σημαίνει ότι κάθε σύγκρουση θα γίνει αρμονικά, πειθαρχημένα και όχι άναρχα.
Για να γίνω πιο απλός, το έγραψα και στα …αποκαλυπτήριά μου στο ΣΙΝΕΦΙΛ, ο Πατέρας μου ήταν θερμός θιασώτης του: «Μην σκέφτεσαι με τη ΘΕΡΜΗ ΛΟΓΙΚΗ». Αυτή παράγει και προκαλεί πληγές και στους γύρω μας και σε εμάς κατ΄’ επέκταση.
Κάθε απόφαση απαιτεί να παίρνεται με Ψυχρή λογική και οχι παρορμητικά.
Για παράδειγμα εμπλεκόμαστε σε έναν καυγά με τον/την σύντροφό μας. Και ακούμε τα εξ αμάξης. Αν εκείνη τη στιγμή αντιδράσουμε ανάλογα εν θερμώ το αποτέλεσμα θα είναι άσχημο και πολλές φορές τα λόγια και η στιγμή παράγει τραγωδίες.
Σήκω λοιπόν εκείνη τη στιγμή και φύγε. Πες αποχωρώ και θα έρθω ήρεμα να το συζητήσουμε αν καταλαγιάσουν τα πάθη.
Δύσκολο βέβαια όλο αυτό καθώς απαιτεί μεγάλη αυτοπειθαρχία και …..Κινέζικη σκέψη υπομονής.
Ας είναι. Ας το έχουμε κατά νου Κατερίνα μου.
Καλό σου απόγευμα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Σοφός ο μπαμπάς! Μάλλον το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά! Συμφωνώ απολύτως με το καίριο σχόλιό σου, Γιάννη! Καλό απόγευμα να έχουμε! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
[Σε συνέχεια του «νήματος» των παλαιότερων σχολίων μου/σου]
Άλλοτε αυτομαστιγωνόμαστε (και υπερβάλλουμε) άλλοτε κάποιοι είναι υπερευαίσθητοι (και πληγώνονται πολύ εύκολα) κι άλλοτε οι συνθήκες είναι τέτοιες που εξωθούν σε παραφορά.
«Αλάργα και αγαπημένοι», αποτελεσματικό αλλά όχι πάντα εφικτό, αν −για παράδειγμα− κινείσαι στον ίδιο χώρο με τον άλλον (π.χ. εργασία) [Το ‘χω περάσει, σε μια από τις χειρότερες μορφές του και, φαντάζομαι, πολλοί εξ ημών, σε έντονο ή… ηπιότερο βαθμό].
Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε ότι στοχεύουμε στην αυτοκριτική και τον αυτοέλεγχο.
❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Βρε παιδιά, γιατί το μπλέκετε τόσο; Αν δε μας αρέσει ο εαυτός μας κι οι αντιδράσεις του, βρίσκουμε έναν κύριο Λι, του φορτώνουμε όλα τα κρίματά μας, αυτά που κάναμε κι αυτά που θα κάνουμε, τον εκθέτουμε και καθόμαστε εκ του ασφαλούς, εμείς ασφαλείς και αμόλυντοι,αγιόπαιδα κανονικά, και σχολιάζουμε. Αυτόν και τους άλλους. Obvious, my dear Watson.
Αστειεύομαι, για να .. αποφύγω να είμαι σοβαρός (!). Νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο να χαθείς στις δαιδαλώδεις διαδρομές της αυτογνωσίας, που ούτε η google δε σε σώζει, όσα γκατζετάκια και να επινοήσει. Παραδείγματος χάριν: Μάλλον ποτέ δεν είμαι σε θέση να ξεχωρίσω αφορμές από αιτίες. Ή, τουλάχιστον, να οδηγηθώ με βεβαιότητα στις αιτίες. Τι έχει συσσωρευτεί μέσα μου πριν από μια κακή μου συμπεριφορά; Άβυσσος η ψυχή.Πραγματικά, μεγάλο κομμάτι του διαθέσιμου οίκτου μου απορροφάται από τους ψυχολόγους. Σπουδάζουν, σπουδάζουν, και ποτέ δεν είναι σίγουροι αν προσεγγίζουν το στόχο. Το στόχο που πάντα υποθέτουν και ποτέ δεν είδανε.
(Γι’ αυτό σας λέω, ας μη σοβαρευτώ, γίνομαι ακόμα χειρότερος!)
Κατερίνα, η προοπτική να γίνουμε αρεστοί σ’ εμάς τους ίδιους είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Νομίζω ότι είναι κάποιοι που το πετυχαίνουν αβίαστα και άμεσα και άλλοι που κάνουν έναν ωραίο και πολύ μακρύ αγώνα για να το κατακτήσουν. Σ’ αυτούς, respect!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ο μίτος της Αριάδνης είναι η λύση, my dear Sherlock! Μπορείς να τον ονομάσεις σημειωματάριο ή ημερολόγιο ή ρουφιάνο τέλος πάντων, αν θέλεις πραγματικά να φτάσεις κάποια στιγμή σε βάθος. (μεταξύ σοβαρού και αστείου;)
Έχουμε προβληματισμούς και κουβέντα κάνουμε. Μανίκι το να είσαι άνθρωπος, τι να πω; Α και πείτε στον κύριο Λι να μην πτοείται, παρακαλώ! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξέρεις πόσο μου άρεσε αυτό το «βρε παιδιά» σου, Διονύση; Πότε θα έρθουμε για καφέ στο μπαλκόνι σου; 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια «εκ βαθέων» αυτοκριτική τολμάς Κατερίνα μου και μπράβο σου γιατί μόνο έτσι γίνεται και ένας εποικοδομητικός διάλογος… αλλά επειδή ασχολείσαι με πολλά θέματα, θα σχολιάσω αυτά που μου έκαναν πιο πολύ κλικ! 😉
Ξεκινάς λέγοντας: «Είναι άσχημο να διαπιστώνεις πως όχι μόνο δεν είσαι τέλειος, αλλά μπορείς να γίνεις σκληρός, άδικος και κακός μέσα σε δευτερόλεπτα.
Άτυχες στιγμές που ίσως έρχονται συχνά ή και όχι, αλλά είναι τέτοιες που να μας υπενθυμίζουν πως κάτι δεν κάνουμε ή δεν πάει καλά».
Η διαπίστωση ότι δεν είσαι τέλειος, αλλά και σκληρός, κακός, άδικος είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον, γιατί δείχνει επίγνωση και χωρίς επίγνωση της κατάστασης μας, πώς να εργαστούμε πάνω σε αυτό που δεν μας αρέσει και έτσι να το αλλάξουμε;
Τώρα, γιατί δεν κάνουμε κάτι, δεν είναι δύσκολο να το ανακαλύψει κανείς και δεν χρειάζεται κανένας ψυχολόγος και μήπως είναι ψυχολογική τεμπελιά;
Όσο για τις αιτίες, ανακαλύπτει κανείς, πως η αιτία γίνεται αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα αιτία… 😉
Σε κανένα δεν αρέσει να ξεβολεύεται, γιατί η συνήθεια, το γνωστό, αυτό που μάθαμε από παιδιά, δημιουργεί ασφάλεια και σαν αποτέλεσμα δεν είναι κανείς ελεύθερος.
Οι «άλλοι» είναι αυτοί που είναι και όσο δεν σεβόμαστε- κατανοούμε- αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν θα είμαστε σε θέση να έχουμε αρμονικές σχέσεις με τους άλλους…
Και τη λύση, την δίνεις τελικά εσύ η ίδια!!! 😛
«Μόνο αν ανακαλύψουμε τις αλήθειες που κρύβονται μέσα μας και αν κατανοήσουμε τις αιτίες -όχι τις αφορμές- της συμπεριφοράς μας, θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που θέλουμε στον εαυτό μας. Όχι για να γίνουμε αρεστοί στους άλλους, αλλά για να γίνουμε αρεστοί σ’ εμάς τους ίδιους».
ΑΦιλάκια μετά τεραστίου σεντονίου, αλλά καρδιάς! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πολές φορές οι απαντήσεις είναι μπροστά στη μύτη μας, αλλά δεν θέλουμε να τις δούμε. Και μπορεί και να μην καταλαβαίνουμε αμέσως ότι δεν θέλουμε. Τι μυστήρια τρένα που είμαστε, βρε παιδί μου;
Και τώρα που μου είπες ότι δίνω τη λύση μόνη μου, κατάλαβα, μου λες ότι δεν έχω δικαιολογίες! Την πάτησα! χαχαχα
Το σεντόνι το αγαπώ, ειδικά αυτή την εποχή που ζέστανε ο καιρός και πετάξαμε τις κουβέρτες! Το δικό σου ένα παραπάνω γιατί είναι μαγικό!
Σε γλυκοφιλώ και σ’ ευχαριστώ! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
τσουπ
καλή εβδομαδα:)
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συνοπτικό, αλλά καίριο το κείμενό σου, Κατερίνα! Απαιτείται πολλή δουλειά, δυστυχώς. Όμως, είναι απαραίτητη για να είμαστε αρεστοί σε μας τους ίδιους όπως σωστά γράφεις. Η επιλογή του πίνακα εξαιρετική.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σ’ ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια, συνονόματη! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!