![hiljainen-kansa-7[5]](https://fakida.wordpress.com/wp-content/uploads/2018/04/hiljainen-kansa-75.jpg?w=736)
Να σου μιλήσουν
δεν μιλούν
να σου μιλήσουν θέλουν.
Όνειρο θολό που την πατρίδα ψάχνει
σα ν΄ άλλαξε πορεία σε πειραγμένο εξάντα.
Κύμα χωρίς αφρό τους ξέβρασε
στεγνώσανε τα όνειρα
στεγνώσανε κι εκείνοι.
Για κάποια όαση τραβήξαν
σε στέρφα γη ματώσαν.
Να τους διακρίνω δυσκολεύομαι
έτσι παρκαρισμένοι που ΄ναι.
Ασάλευτες φιγούρες
σιλουέτες απαράλλαχτες
και σε παρέες δίχως όνομα και κέφι
μηδέ χαρά και δάκρυ.
Άφαντο κοινό
παρκαρισμένο μένει
σαν ήλιος που βασίλεψε
κι ανατολή αρνιέται.
Παρκαρισμένοι άνθρωποι
αφέγγαρο φεγγάρι
της ανθρωπιάς χαρά κρινόσπαρτη
μα δροσανθός δεν έγινε για κείνους.
Σα να ‘ναι ξένη
φορτική
της επαφής η χάρη
παρκαρισμένοι άνθρωποι
της λήθης κεχριμπάρι.
Από: https://astrolabio1.blogspot.gr/2016/09/blog-post_48.html?spref=fb
https://www.facebook.com/groups/464306710582160/
Μονοπάτια 
Σβησμένα μάτια
Άνομη στιγμή της σκέψης, σε μια άκρη δρόμου
Καθώς οι άκρες των τοίχων ξεφτούν
καθώς οι ζωές μόνες κι κι αστήριχτες, ξεφτούν
και ποτάμι οι αρνήσεις πάνω στο θέλω.
Μάζεψε ο αγώνας και λύγισε η θέληση.
Κανείς πια δεν θέλει να κάνει το βήμα.
Εδώ σε τούτες τις ξεφτισμένες άκρες
αφήνουν τις ζωές τους, παραδομένες.
Μόνη έννοια το φανταχτερό φως π’ ανάβει,
καθώς ο φάρος δείχνει την απάτη, σε δρόμους ξένους
κι ορμάει τ’ αλαφιασμένο κοπάδι στο γκρεμό
και πάλι πίσω, οι απελπισμένοι, στου τοίχου τα ξέφτια.
Άπραγα τα χέρια κρατιούνται απ’ το στατέρι που τα κόβει
Άπραγος κι ο νους αρπάζεται από του φάρου τις απάτες.
Ξέρει κι αυτός του δρόμου την άκρη μα δεν τολμά
Το θέλω, ρε φίλε, το θέλω μα πια δεν το μπορώ.
Γ. Χ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Υπέροχο, Γιώργο! Σ’ ευχαριστώ που το μοιράστηκες εδώ.
Δεν έχω λόγια, παρά μια μεγάλη επιθυμία να δημοσιεύσω και «Γ.Χ.» στο μπλογκ! Θα μου κάνεις την τιμή; 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σαφώς!!! Δικό σου
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ένα ποίημα δημιουργία χαστούκι για τις σημερινές «άδειες ψυχές» των ανθρώπων.
Όαση σκέψης και προβληματισμού Κατερίνα. Καλή συνέχεια.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 3 άτομα
Ναι, έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Καλό ξημέρωμα, Γιάννη. ☺
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Εξαιρετικό ποίημα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Όλο το ποίημα ήταν πολύ δυνατό, μα οι τελευταίοι στίχοι, ξεχώρισαν για εμένα.
Σ’ ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας Κατερινάκι.
Σε φιλώ! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαρά μου να μοιράζομαι πράγματα όμορφα και ουσιώδη! Φιλάκια πολλά!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κοίτα καμιά φορά μπορεί να τύχει να θέλεις λίγο να παρκάρεις ρε παιδί μου και να νιώθεις πως δεν θα καταφέρεις να χωρέσεις. Φτάνει να μην σου πάρουν τις πινακίδες, να μην έχω ξεμείνει από βενζίνη. Είναι κεχριμπάρι για ορισμένα θέματα η λήθη… ξεκουράζει :), για λίγο λίγο τόσο όσο για να ξεκουραστώ βρε αδελφέ, με ένα βιβλίο, ένα τραγούδι έστω ένα ποίημα σαν και αυτό χιχιχι Παρκάρω το σχόλιο και φεύγω.
Καλή εβδομάδα 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σωστά και φυσιολογικά όλα αυτά, Μάνια μου. Μόνο που εδώ στην περίπτωση του ποιήματος του Τρύφωνα το «παρκάρισμα» ούτε ηθελημένο είναι ούτε ανάπαυλα προσφέρει… 😦
Καλή εβδομάδα και σ’ εσένα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!